Friedrich Nietsche
15 Οκτωβρίου 1844 γέννηση του Νίτσε.
1849 Θάνατος του πατέρα του.
1858 – 1864 Παρακολουθεί τη Σχολή του Πφόρτα σαν οικότροφος.
1864 Σπουδάζει θεολογία και κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.
1865 Αφήνει το Πανεπιστήμιο της Βόννης για το Πανεπιστήμιο της Λειψίας.
1865 Ανακαλύπτει τυχαία το έργο του Σοπενάουερ σ’ ένα παλαιοβιβλιοπωλείο.
1868 Βραβεύεται από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας για την εργασία του για τον Διονύσιο Λαέρτιο.
8 Νοεμβρίου 1868 Συναντιέται με τον Βάγκνερ.
1869 Έκτακτος καθηγητής κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην Ελβετία. Γίνεται οικείος
της οικογένειας Βάγκνερ.
1870 Γίνεται τακτικός καθηγητής. Ελβετός υπήκοος τώρα, συμμετέχει εθελοντικά σαν νοσοκόμος στον Γαλλο-
πρωσικό πόλεμο με τη μεριά των Πρώσων. Επιστρέφει στη Βασιλεία τον Οκτώβριο με κλονισμένη την υγεία
του.
1872 Γίνεται φίλος με τον Franz Overbeck.
1872 Δημοσίευση του πρώτου βιβλίου του. Η γέννηση της τραγωδίας από το πνεύμα της μουσικής.
1873 Δημοσίευση των δύο πρώτων Παράκαιρων στοχασμών.
1874 Δημοσίευση του τρίτου Παράκαιρου στοχασμού.
1876 Δημοσίευση του τέταρτου και τελευταίου Παράκαιρου στοχασμού.
1876 Αρχή ρήξης του με τον Βάγκνερ.
1878 Δημοσίευση του βιβλίου Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο.
1879 Παραιτείται από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας.
1881 Δημοσίευση της Χαραυγής, στη Γένοβα.
1882 Δημοσίευση της Χαρούμενης επιστήμης.
1883 Γράφει το πρώτο και δεύτερο μέρος του Τάδε έφη Ζαρατούστρα.
1884 Γράφει το τρίτο μέρος του Τάδε έφη Ζαρατούστρα.
1885 Γράφει το τέταρτο και τελευταίο μέρος του Τάδε έφη Ζαρατούστρα.
1886 Δημοσιεύει το Πέρα από το καλό και το κακό.
1887 Δημοσιεύει την Γενεαλογία της ηθικής.
1888 Δημοσίευση του Η περίπτωση Βάγκνερ.
1889 Δημοσίευση του Το Λυκόφως των ειδώλων. Ο Νίτσε προσβάλλεται από φρενοβλάβεια.
1895 Εκδίδονται στον όγδοο τόμο των απάντων του Νίτσε Ο Αντίχριστος και το Νίτσε εναντίον Βάγκνερ που
γράφτηκαν το 1888.
26 Αυγούστου 1900 Θάνατος του Νίτσε.
1901 Η αδερφή του δημοσιεύει κάπου 400 σημειώσεις του στον τόμο XV των απάντων του με τον τίτλο Η θέληση
για δύναμη.
1908 Πρώτη έκδοση του Ecce Homo που είχε γραφτεί το 1888.
FRIEDRICH NIETSCHE
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ
Δε θέλουμε να μας λυπούνται οι χειρότεροι εχθροί μας, ούτε κι εκείνοι πού από καρδιάς αγαπούμε. Αφήσετέ με, λοιπόν, να σας πω την αλήθεια!
Αδελφοί μου εν πολέμω, σας αγαπώ από καρδιάς, είμαι και ήμουν όμοιός σας.
Και είμαι επίσης κι ο χειρότερος εχθρός σας. Αφήστε με, λοιπόν, να σας πω την αλήθεια!
Ξέρω το μίσος και τον φθόνο πού έχετε στην καρδιά σας. Δεν είσαστε αρκετά μεγάλοι, ώστε να μη γνωρίζεται το μίσος και τον φθόνο. Ας είστε, λοιπόν, αρκετά μεγάλοι, που να μη ντρέπεστε γι’ αυτό!
Κι αφού δεν μπορείτε να είστε άγιοι της γνώσης, γίνετε τουλάχιστον οι πολεμιστές της. Αυτοί είναι οι σύντροφοι κι οι πρόδρομοι τέτοιας αγιοσύνης.
Βλέπω πολλούς στρατιώτες: θέλω να δω πολλούς πολεμιστές! Ομοιόμορφη είναι η στολή που φοράνε: ας μην ήταν ομοιόμορφο ό,τι κρύβουν μ’ αυτήν!
Πρέπει να είστε σαν εκείνους που το μάτι τους γυρεύει αδιάκοπα έναν εχθρό, τον εχθρό σας. Και μερικοί από σας εμπνέουν το μίσος από την πρώτη ματιά.
Πρέπει να ζητάτε τον εχθρό σας, και πρέπει να αρχίσετε τον πόλεμό σας και τον πόλεμο για τις ιδέες σας! Κι αν νικηθεί η ιδέα σας, η τιμιότητά σας πρέπει να καλεί ακόμα το θρίαμβο!
Ν’ αγαπάτε την ειρήνη σα μέσον για καινούργιους πολέμους. Και τη σύντομη ειρήνη πιο πολύ από τη μακρόχρονη.
Δε σας συμβουλεύω να εργάζεστε, μα να πολεμάτε. Δε σας συμβουλεύω την ειρήνη, μα τη νίκη. Η δουλειά σας να ’ναι ένας αγώνας κ’ η ειρήνη σας να ’ναι μια νίκη!
Μπορεί κανείς να σωπαίνει και να ’ναι ήσυχος μόνο όταν έχει τόξο και σαΐτες: αλλιώς φλυαρεί και λογομαχεί. Η ειρήνη σας να ’ναι μια νίκη!
Λέτε πως ο καλός σκοπός αγιάζει και τον πόλεμο ακόμα; Εγώ σας λέω: Ο καλός πόλεμος είναι αυτό που αγιάζει κάθε σκοπό.
Ο πόλεμος και το θάρρος έχουν κατορθώσει πολύ μεγαλύτερα πράγματα παρ’ όσο η αγάπη προς τον πλησίον. Δεν είναι ο οίκτος σας, παρά η γενναιότητά σας που έσωσε ως τα τώρα τα θύματα.
«Τι ’ναι καλό;» ρωτάτε. Το να ’ναι γενναίος κανείς, να τι είναι καλό. Αφήσετε τα κοριτσόπουλα να λένε: «Καλό είναι ό,τι είναι ωραίο και συγκινητικό μαζί.»
Σας λένε άκαρδους: μα η καρδιά σας είναι καθαρή και μ’ αρέσει η ντροπαλοσύνη της εγκαρδιότητάς σας. Ντρέπεστε για τη φουσκονεριά σας, κι άλλοι ντρέπονται για τη φυρονεριά τους.
Είστε άσκημοι; Πολύ καλά, αδερφοί μου! Τυλιχτείτε, τότε, τον υπέροχο μανδύα της ασχήμιας!
Κι όταν μεγαλώνει η ψυχή σας, τότε γίνεται υπερβολικά ζωηροί, και στο μεγαλείο σας υπάρχει κακία. Σας ξέρω.
Στην κακία συναντιούνται ο υπερβολικά ζωηρός με τον ασθενικό. Μα δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον. Σας ξέρω.
Πρέπει να έχετε μόνο εχθρούς για να τους μισείτε, όχι όμως εχθρούς για να τους περιφρονείτε. Πρέπει να είστε περήφανοι για τους εχθρούς σας: τότε οι επιτυχίες του εχθρού σας θα είναι δικές σας επιτυχίες.
Επανάσταση – αυτή είναι η ευγένεια του σκλάβου. Ας είναι η ευγένειά σας η υποταγή! Ας είναι κι η ίδια η προσταγή σας μια υποταγή!
Στ’ αυτιά ενός πολεμιστή το «οφείλεις» αντηχεί πιο ευχάριστα από το «θέλω». Και κάθε τι που σας είναι αγαπητό πρέπει να κατορθώσετε να σας το προστάξουν.
Η αγάπη σας για τη ζωή ας είναι αγάπη για τη μεγαλύτερη ελπίδα σας, ας είναι η μεγαλύτερη σκέψη της ζωής!
Μα τη μεγαλύτερη σκέψη σας πρέπει να μ’ αφήσετε να σας την προστάξω –κι είναι τούτη εδώ: ο άνθρωπος είναι κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί.
Ζείτε, λοιπόν, τη ζωή της υποταγής και του πολέμου! Τι σημασία έχει η μακρά ζωή! Ποιος πολεμιστής θέλει να τον λυπηθούν!
Δε σας λυπούμαι, σας αγαπώ από καρδιάς, εν πολέμω αδερφοί μου!
Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα.
15 Οκτωβρίου 1844 γέννηση του Νίτσε.
1849 Θάνατος του πατέρα του.
1858 – 1864 Παρακολουθεί τη Σχολή του Πφόρτα σαν οικότροφος.
1864 Σπουδάζει θεολογία και κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.
1865 Αφήνει το Πανεπιστήμιο της Βόννης για το Πανεπιστήμιο της Λειψίας.
1865 Ανακαλύπτει τυχαία το έργο του Σοπενάουερ σ’ ένα παλαιοβιβλιοπωλείο.
1868 Βραβεύεται από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας για την εργασία του για τον Διονύσιο Λαέρτιο.
8 Νοεμβρίου 1868 Συναντιέται με τον Βάγκνερ.
1869 Έκτακτος καθηγητής κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην Ελβετία. Γίνεται οικείος
της οικογένειας Βάγκνερ.
1870 Γίνεται τακτικός καθηγητής. Ελβετός υπήκοος τώρα, συμμετέχει εθελοντικά σαν νοσοκόμος στον Γαλλο-
πρωσικό πόλεμο με τη μεριά των Πρώσων. Επιστρέφει στη Βασιλεία τον Οκτώβριο με κλονισμένη την υγεία
του.
1872 Γίνεται φίλος με τον Franz Overbeck.
1872 Δημοσίευση του πρώτου βιβλίου του. Η γέννηση της τραγωδίας από το πνεύμα της μουσικής.
1873 Δημοσίευση των δύο πρώτων Παράκαιρων στοχασμών.
1874 Δημοσίευση του τρίτου Παράκαιρου στοχασμού.
1876 Δημοσίευση του τέταρτου και τελευταίου Παράκαιρου στοχασμού.
1876 Αρχή ρήξης του με τον Βάγκνερ.
1878 Δημοσίευση του βιβλίου Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο.
1879 Παραιτείται από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας.
1881 Δημοσίευση της Χαραυγής, στη Γένοβα.
1882 Δημοσίευση της Χαρούμενης επιστήμης.
1883 Γράφει το πρώτο και δεύτερο μέρος του Τάδε έφη Ζαρατούστρα.
1884 Γράφει το τρίτο μέρος του Τάδε έφη Ζαρατούστρα.
1885 Γράφει το τέταρτο και τελευταίο μέρος του Τάδε έφη Ζαρατούστρα.
1886 Δημοσιεύει το Πέρα από το καλό και το κακό.
1887 Δημοσιεύει την Γενεαλογία της ηθικής.
1888 Δημοσίευση του Η περίπτωση Βάγκνερ.
1889 Δημοσίευση του Το Λυκόφως των ειδώλων. Ο Νίτσε προσβάλλεται από φρενοβλάβεια.
1895 Εκδίδονται στον όγδοο τόμο των απάντων του Νίτσε Ο Αντίχριστος και το Νίτσε εναντίον Βάγκνερ που
γράφτηκαν το 1888.
26 Αυγούστου 1900 Θάνατος του Νίτσε.
1901 Η αδερφή του δημοσιεύει κάπου 400 σημειώσεις του στον τόμο XV των απάντων του με τον τίτλο Η θέληση
για δύναμη.
1908 Πρώτη έκδοση του Ecce Homo που είχε γραφτεί το 1888.
FRIEDRICH NIETSCHE
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ
Δε θέλουμε να μας λυπούνται οι χειρότεροι εχθροί μας, ούτε κι εκείνοι πού από καρδιάς αγαπούμε. Αφήσετέ με, λοιπόν, να σας πω την αλήθεια!
Αδελφοί μου εν πολέμω, σας αγαπώ από καρδιάς, είμαι και ήμουν όμοιός σας.
Και είμαι επίσης κι ο χειρότερος εχθρός σας. Αφήστε με, λοιπόν, να σας πω την αλήθεια!
Ξέρω το μίσος και τον φθόνο πού έχετε στην καρδιά σας. Δεν είσαστε αρκετά μεγάλοι, ώστε να μη γνωρίζεται το μίσος και τον φθόνο. Ας είστε, λοιπόν, αρκετά μεγάλοι, που να μη ντρέπεστε γι’ αυτό!
Κι αφού δεν μπορείτε να είστε άγιοι της γνώσης, γίνετε τουλάχιστον οι πολεμιστές της. Αυτοί είναι οι σύντροφοι κι οι πρόδρομοι τέτοιας αγιοσύνης.
Βλέπω πολλούς στρατιώτες: θέλω να δω πολλούς πολεμιστές! Ομοιόμορφη είναι η στολή που φοράνε: ας μην ήταν ομοιόμορφο ό,τι κρύβουν μ’ αυτήν!
Πρέπει να είστε σαν εκείνους που το μάτι τους γυρεύει αδιάκοπα έναν εχθρό, τον εχθρό σας. Και μερικοί από σας εμπνέουν το μίσος από την πρώτη ματιά.
Πρέπει να ζητάτε τον εχθρό σας, και πρέπει να αρχίσετε τον πόλεμό σας και τον πόλεμο για τις ιδέες σας! Κι αν νικηθεί η ιδέα σας, η τιμιότητά σας πρέπει να καλεί ακόμα το θρίαμβο!
Ν’ αγαπάτε την ειρήνη σα μέσον για καινούργιους πολέμους. Και τη σύντομη ειρήνη πιο πολύ από τη μακρόχρονη.
Δε σας συμβουλεύω να εργάζεστε, μα να πολεμάτε. Δε σας συμβουλεύω την ειρήνη, μα τη νίκη. Η δουλειά σας να ’ναι ένας αγώνας κ’ η ειρήνη σας να ’ναι μια νίκη!
Μπορεί κανείς να σωπαίνει και να ’ναι ήσυχος μόνο όταν έχει τόξο και σαΐτες: αλλιώς φλυαρεί και λογομαχεί. Η ειρήνη σας να ’ναι μια νίκη!
Λέτε πως ο καλός σκοπός αγιάζει και τον πόλεμο ακόμα; Εγώ σας λέω: Ο καλός πόλεμος είναι αυτό που αγιάζει κάθε σκοπό.
Ο πόλεμος και το θάρρος έχουν κατορθώσει πολύ μεγαλύτερα πράγματα παρ’ όσο η αγάπη προς τον πλησίον. Δεν είναι ο οίκτος σας, παρά η γενναιότητά σας που έσωσε ως τα τώρα τα θύματα.
«Τι ’ναι καλό;» ρωτάτε. Το να ’ναι γενναίος κανείς, να τι είναι καλό. Αφήσετε τα κοριτσόπουλα να λένε: «Καλό είναι ό,τι είναι ωραίο και συγκινητικό μαζί.»
Σας λένε άκαρδους: μα η καρδιά σας είναι καθαρή και μ’ αρέσει η ντροπαλοσύνη της εγκαρδιότητάς σας. Ντρέπεστε για τη φουσκονεριά σας, κι άλλοι ντρέπονται για τη φυρονεριά τους.
Είστε άσκημοι; Πολύ καλά, αδερφοί μου! Τυλιχτείτε, τότε, τον υπέροχο μανδύα της ασχήμιας!
Κι όταν μεγαλώνει η ψυχή σας, τότε γίνεται υπερβολικά ζωηροί, και στο μεγαλείο σας υπάρχει κακία. Σας ξέρω.
Στην κακία συναντιούνται ο υπερβολικά ζωηρός με τον ασθενικό. Μα δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον. Σας ξέρω.
Πρέπει να έχετε μόνο εχθρούς για να τους μισείτε, όχι όμως εχθρούς για να τους περιφρονείτε. Πρέπει να είστε περήφανοι για τους εχθρούς σας: τότε οι επιτυχίες του εχθρού σας θα είναι δικές σας επιτυχίες.
Επανάσταση – αυτή είναι η ευγένεια του σκλάβου. Ας είναι η ευγένειά σας η υποταγή! Ας είναι κι η ίδια η προσταγή σας μια υποταγή!
Στ’ αυτιά ενός πολεμιστή το «οφείλεις» αντηχεί πιο ευχάριστα από το «θέλω». Και κάθε τι που σας είναι αγαπητό πρέπει να κατορθώσετε να σας το προστάξουν.
Η αγάπη σας για τη ζωή ας είναι αγάπη για τη μεγαλύτερη ελπίδα σας, ας είναι η μεγαλύτερη σκέψη της ζωής!
Μα τη μεγαλύτερη σκέψη σας πρέπει να μ’ αφήσετε να σας την προστάξω –κι είναι τούτη εδώ: ο άνθρωπος είναι κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί.
Ζείτε, λοιπόν, τη ζωή της υποταγής και του πολέμου! Τι σημασία έχει η μακρά ζωή! Ποιος πολεμιστής θέλει να τον λυπηθούν!
Δε σας λυπούμαι, σας αγαπώ από καρδιάς, εν πολέμω αδερφοί μου!
Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα.
