ΠΕΡΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ
Παγκοσμιοποιητές κατά του εθνοκοινοτισμού
«Ο εθνοκοινοτισμός αποτελεί σήμερα αντικείμενο καταδίκης, τόσο απ’ την πλευρά του κεφαλαιοκρατικού νεοφιλελευθερισμού και της θεωρίας της παγκοσμιοποιημένης ελεύθερης αγοράς η οποία και παρουσιάζει τον κοινοτισμό ως ένα διαλυτικό στοιχείο της παγκόσμιας νέας τάξης και των σχεδίων της. Το ίδιο κι απ’ την πλευρά της αριστεράς, η οποία παρουσιάζει τον κοινοτισμό ως εθνική δύναμη η οποία δρα ενάντια στη διεθνιστική πορεία των απροσώπων, απάτριδων και αποεθνικοποιημένων μαζών, προς μία ισοπεδωτική αριστερή παγκοσμιοποίηση η οποία αποτελεί την δεύτερη όψη του νομίσματος της παγκοσμιοποίησης, δεδομένου ότι την πρώτη καταλαμβάνει ο καταναλωτικός νεοφιλελευθερισμός. Και η μια πλευρά και η άλλη δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να εκφράζουν την επιθυμία τους για την επιβολή μιας παγκοσμιοποιημένης «κοινωνίας», οργανωμένης γύρω από μια μοναδική αλήθεια και μια ομοιομορφική ισοπεδωτική καταναγκαστική πειθαρχία.
Σίγουρα η ιδέα της κοινότητας δεν εξυπηρετεί τα σχέδια των προπαγανδιστών της παγκοσμιοποίησης, χωρίς όμως να μπορούν κι ίδιοι να παραγνωρίζουν ότι υπάρχει πρόβλημα εθνοκοινοτισμού, το οποίο τείνει να παραγκωνίσει τα ωφελιμιστικά στοιχεία τα οποία χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες διεθνοποιημένες κοινωνίες της αγοράς.
Οι εθνικές κοινότητες από την άλλη αρχίζουν και εναντιώνονται στα σχέδια των ανησυχούντων (για τα συμφέροντά τους) παγκοσμιοποιητών, εκφράζοντας βιωματικά απερίφραστα ότι η επιστροφή στην εθνική κοινότητα σημαίνει επιστροφή στις εθνικές ρίζες, στην εθνική παράδοση και στους εθνοκοινοτικούς δεσμούς. Τους δεσμούς «του ανήκειν» από τους οποίους προερχόμαστε. Όλη αυτή η αναγέννηση της ιδέας της κοινότητας και η επανεμφάνιση των εθνικισμών δεν αποτελεί παρά το αποτέλεσμα της αντίστασης των εθνών, στην προσπάθεια ομογενοποίησής τους εκ μέρους της παγκοσμιοποίησης, η οποία έχει σαν στόχο της την αποδόμηση των εθνικών κοινωνικών ιστών.»
[Η ιδέα του «Ανήκειν»] Δημήτρης Σαββίδης. Περιοδικό PATRIA τχ.12
- - -
Οικουμενισμός το σάβανο των λαών
…Ο Οικουμενισμός είναι αυτό που λέει το όνομά του: η Ένωσις της Οικουμένης στον οικονομικό τομέα πρώτα, στον πολιτικό τομέα ύστερα, στον πολιτιστικό τομέα κατόπιν, στον κοινωνικό τομέα τέλος. Θα μπορούσε να ονομάζεται και Πλανητισμός…
…Ο Οικουμενισμός οδηγεί προς την εξάλειψη όλων των φυσικών ανθρώπινων διαφοροποιήσεων, των φυλών, των λαών, των ιδιοσυγκρασιών, των νοοτροπιών, των παραδόσεων, των εθίμων, των πολιτισμών, σε ένα Πλανητικό Δοχείο, όπου ούτε κράτη θα υπάρχουν, ούτε έθνη…
…Αποτελεί δικαίωμα απαράγραπτο για «κάθε» κοινότητα και φυλετική οικογένεια, η διαφύλαξη, η καλλιέργεια και ανάπτυξη των κληρονομικών εκείνων χαρακτηριστικών ιδιοτήτων που την διαφοροποιούν από τις άλλες.
Συνεπώς, η προσπάθεια επιβολής ή εμφυτεύσεως σε μια κοινότητα ή φυλετική οικογένεια, πλαισίων πολιτιστικών ή βιολογικών διαφορετικών από τα δικά τους, αποτελεί παραβίαση ωμή των φυσικών νόμων και αφύσικη παρεμβολή στο έργο της φυσικής εξελίξεως των ανθρώπων. Οι άνθρωποι που υφίστανται αυτόν τον «βιασμό», αμύνονται ενστικτωδώς ενανίον του… Είναι ο ορισμός του Φυλετισμού. Και ο «βιασμός» αυτός είναι ο ορισμός του Οικουμενισμού…
…Η δύναμη προσαρμοστικότητας του ανθρώπου είναι μεν μεγάλη, αλλά απαιτεί χρόνο για να εκδηλωθεί και ένα από τα στοιχεία της παρακμής είναι και η γρήγορη και ολοένα επιταχυνόμενη μεταλλαγή της «διαρκούς» του τρόπου ζωής.
Ο άνθρωπος αρνείται και φοβάται να προσαρμοστεί γιατί θύμα της παρακμής είναι οι ίδιες οι «ρίζες» του.
(Ο τρόπος ζωής) συνδέεται άμεσα με την έννοια της Παραδόσεως, η οποία είναι από τα ισχυρότερα ελατήρια και ένστικτα ίσως του ανθρώπου. Γιατί ο άνθρωπος ενστικτωδώς αναζητεί πάντα τα στοιχεία εκείνα που τον συνδέουν με το παρελθόν του και τον διαφοροποιούν ατομικά ή συλλογικά…
…Ο Οικουμενισμός, ενώ είναι μια πλήρης κοσμοθεωρία πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού τύπου, προχώρησε με το προσωπείο της Οικονομίας ως πρωτεύοντος παράγοντος, δηλαδή με τον Οικονομισμό. Σε τελική ανάλυση, με τον Απόλυτο Υλισμό. Αντέστρεψε, δηλαδή, τη φυσική ιεραρχία των ανθρώπινων λειτουργιών, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ισορροπία…
…Ο Οικουμενισμός αντέστρεψε την ιεραρχία των λειτουργιών, θέτοντας την Οικονομία σε πρώτη θέση, πράγμα νομοτελειακό άλλωστε, εφ όσον ο Υλισμός ήταν το θεμέλιό του. Το γεγονός ότι η διεθνιστική μορφή του άρχισε να εμφανίζεται σε συνάρτηση και παραλλήλως με την βιομηχανική επανάσταση και ότι η οικουμενική μορφή –τελευταίο εξελικτικό του στάδιο- αναπτύχθηκε με την τεχνολογική επανάσταση (την λεγόμενη «νεταβιομηχανική κοινωνία»), επιβεβαιώνει το θεώρημα, εφ όσον οι ανάγκες και τα πλούτη που δημιούργησαν, έγιναν υπόβαθρο του Οικουμενιστικού Υλισμού.
Επιπλέον, έθεσε την κοινωνική λειτουργία στη δεύτερη θέση της ιεραρχίας, θεωρώντας την ως… συνεπακόλουθο της Οικονομίας! Της επιφύλαξε μια συνεχή αύξηση των υλικών αγαθών και μια άλλο τόσο συνεχή μείωση (ή υποβάθμιση) των πολιτιστικών αγαθών και αξιών, με την «βιομηχανοποίηση» των εκφράσεων του πολιτισμού (μουσική, λογοτεχνία, φιλισοφικές θεωρητικές αναπτύξεις κλπ) και την «μουσειοποίηση» των παραδοσιακών και κλασσικών μορφών τους, ώστε να τεθούν οριστικά στο παρελθόν και να μην «βιώνονται» πλέον από τα έθνη που τα δημιούργησαν…
…Ο Οικουμενισμός αφιέρωσε όλες τις προσπάθειές του προς την ομοιομορφοποίηση των κοινωνιών. Έχοντας ως βασικό αξίωμα την «Ισότητα για όλους και για όλα», καταπολέμησε (και καταπολεμά) τον φυσικό νόμο νόμο της Διαφοροποιήσεως. Με δεδομένο, όμως, ότι τίποτε δεν είναι ίσο και όμοιο στην Φύση, η «Ισότητα» αυτή δεν μπορούσε να επιτευχθεί παρά με την «Ισοπέδωση προς τα κάτω». Αυτοί που έχουν εκ φύσεως περιορισμένες φυσικές – πνευματικές δυνατότητες δεν μπορούν βεβαίως να τις αυξήσουν. Αυτοί, όμως, που έχουν μεγάλες δυνατότητες μπορούν να εμποδιστούν – ποικιλοτρόπως – να τις αναπτύξουν!
Οι Σκοποί του Οικουμενισμού
Ο Οικουμενισμός έχει ως πολιτικό σκοπό:
Την εξαφάνιση όλων των διαφοροποιήσεων των λαών.
Την εξαφάνιση όλων των εθνών ως συνειδητοποιημένα άτομα σε οργανική κοινωνική σύνδεση με πεπρωμένο.
Την εξαφάνιση όλων των διαφορών σε θρησκείες, πολιτισμούς και την ομοιομορφοποίησή τους σε μια μήτρα, ένα «καλούπι», την μήτρα της παραγωγικότητος για την παραγωγή και της παραγωγής για την κατανάλωση.
Ο Οικουμενισμός έχει και έναν κοινωνικό σκοπό:
Την εξαφάνιση όλων των «διαφορών», των φυσικών διαφοροποιήσων μεταξύ φυλών, λαών, εθνών και ατόμων και τη μετουσίωσή τους σε ομοιόμορφα, άχρωμα, ασύνδετα, ανόργανα, «στρογγυλοποιημένα» άτομα, υπάκουα και υποταγμένα στις ανάγκες του Μολώχ, ή καλύτερα του «Χρυσού Μόσχου» της Βίβλου του.
Την εξαφάνιση - το «τέλος» - της Ιστορίας. Δεδομένου του ότι η Ιστορία είναι το αποτέλεσμα ακριβώς του νόμου της Διαφοροποιήσεως, των αντιθέσεων, των διαφορετικών τάσεων, ροπών, ικανοτήτων και δυνατοτήτων των λαών – εθνών, άνθρωποι χωρίς γνώση της ιστορίας μεταβάλλονται σε ανθρώπους χωρίς σύνδεση με το παρελθόν και το παρόν. Μεταβάλλονται σε «όντα» ευκολόπλαστα και ευκολόχρηστα…
Ο Οικουμενισμός θεωρεί ότι η Οικονομία έχει παγκοσμιότητα. Για να αποδώσει περισσότερα πλούτη, πρέπει να αποδώσει περισσότερα προϊόντα σε όλο και χαμηλότερο κόστος. Συνεπώς, πρέπει να χρησιμοποιηθεί όλος ο πλανήτης, υπό όλες τις μορφές του. Χωρίς εμπόδια «διαφορών». Χωρίς εμπόδια φυλετικά, εθνικά, ποιοτικά, ποσοτικά. Συνεπώς χωρίς κράτη, έθνη, λαούς, φυλές, πατριές, σύνορα, πολιτισμούς, παραδόσεις, ήθη, έθιμα, αξίες, πολιτικά, κοινωνικά ή οικονομικά συστήματα διαφορετικά…
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΣΑΒΑΝΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ Ανδρέας Δενδρινός – Εκδόσεις Ελεύθερη σκέψις
---
Παγκοσμιοποιητές κατά του εθνοκοινοτισμού
«Ο εθνοκοινοτισμός αποτελεί σήμερα αντικείμενο καταδίκης, τόσο απ’ την πλευρά του κεφαλαιοκρατικού νεοφιλελευθερισμού και της θεωρίας της παγκοσμιοποιημένης ελεύθερης αγοράς η οποία και παρουσιάζει τον κοινοτισμό ως ένα διαλυτικό στοιχείο της παγκόσμιας νέας τάξης και των σχεδίων της. Το ίδιο κι απ’ την πλευρά της αριστεράς, η οποία παρουσιάζει τον κοινοτισμό ως εθνική δύναμη η οποία δρα ενάντια στη διεθνιστική πορεία των απροσώπων, απάτριδων και αποεθνικοποιημένων μαζών, προς μία ισοπεδωτική αριστερή παγκοσμιοποίηση η οποία αποτελεί την δεύτερη όψη του νομίσματος της παγκοσμιοποίησης, δεδομένου ότι την πρώτη καταλαμβάνει ο καταναλωτικός νεοφιλελευθερισμός. Και η μια πλευρά και η άλλη δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να εκφράζουν την επιθυμία τους για την επιβολή μιας παγκοσμιοποιημένης «κοινωνίας», οργανωμένης γύρω από μια μοναδική αλήθεια και μια ομοιομορφική ισοπεδωτική καταναγκαστική πειθαρχία.
Σίγουρα η ιδέα της κοινότητας δεν εξυπηρετεί τα σχέδια των προπαγανδιστών της παγκοσμιοποίησης, χωρίς όμως να μπορούν κι ίδιοι να παραγνωρίζουν ότι υπάρχει πρόβλημα εθνοκοινοτισμού, το οποίο τείνει να παραγκωνίσει τα ωφελιμιστικά στοιχεία τα οποία χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες διεθνοποιημένες κοινωνίες της αγοράς.
Οι εθνικές κοινότητες από την άλλη αρχίζουν και εναντιώνονται στα σχέδια των ανησυχούντων (για τα συμφέροντά τους) παγκοσμιοποιητών, εκφράζοντας βιωματικά απερίφραστα ότι η επιστροφή στην εθνική κοινότητα σημαίνει επιστροφή στις εθνικές ρίζες, στην εθνική παράδοση και στους εθνοκοινοτικούς δεσμούς. Τους δεσμούς «του ανήκειν» από τους οποίους προερχόμαστε. Όλη αυτή η αναγέννηση της ιδέας της κοινότητας και η επανεμφάνιση των εθνικισμών δεν αποτελεί παρά το αποτέλεσμα της αντίστασης των εθνών, στην προσπάθεια ομογενοποίησής τους εκ μέρους της παγκοσμιοποίησης, η οποία έχει σαν στόχο της την αποδόμηση των εθνικών κοινωνικών ιστών.»
[Η ιδέα του «Ανήκειν»] Δημήτρης Σαββίδης. Περιοδικό PATRIA τχ.12
- - -
Οικουμενισμός το σάβανο των λαών
…Ο Οικουμενισμός είναι αυτό που λέει το όνομά του: η Ένωσις της Οικουμένης στον οικονομικό τομέα πρώτα, στον πολιτικό τομέα ύστερα, στον πολιτιστικό τομέα κατόπιν, στον κοινωνικό τομέα τέλος. Θα μπορούσε να ονομάζεται και Πλανητισμός…
…Ο Οικουμενισμός οδηγεί προς την εξάλειψη όλων των φυσικών ανθρώπινων διαφοροποιήσεων, των φυλών, των λαών, των ιδιοσυγκρασιών, των νοοτροπιών, των παραδόσεων, των εθίμων, των πολιτισμών, σε ένα Πλανητικό Δοχείο, όπου ούτε κράτη θα υπάρχουν, ούτε έθνη…
…Αποτελεί δικαίωμα απαράγραπτο για «κάθε» κοινότητα και φυλετική οικογένεια, η διαφύλαξη, η καλλιέργεια και ανάπτυξη των κληρονομικών εκείνων χαρακτηριστικών ιδιοτήτων που την διαφοροποιούν από τις άλλες.
Συνεπώς, η προσπάθεια επιβολής ή εμφυτεύσεως σε μια κοινότητα ή φυλετική οικογένεια, πλαισίων πολιτιστικών ή βιολογικών διαφορετικών από τα δικά τους, αποτελεί παραβίαση ωμή των φυσικών νόμων και αφύσικη παρεμβολή στο έργο της φυσικής εξελίξεως των ανθρώπων. Οι άνθρωποι που υφίστανται αυτόν τον «βιασμό», αμύνονται ενστικτωδώς ενανίον του… Είναι ο ορισμός του Φυλετισμού. Και ο «βιασμός» αυτός είναι ο ορισμός του Οικουμενισμού…
…Η δύναμη προσαρμοστικότητας του ανθρώπου είναι μεν μεγάλη, αλλά απαιτεί χρόνο για να εκδηλωθεί και ένα από τα στοιχεία της παρακμής είναι και η γρήγορη και ολοένα επιταχυνόμενη μεταλλαγή της «διαρκούς» του τρόπου ζωής.
Ο άνθρωπος αρνείται και φοβάται να προσαρμοστεί γιατί θύμα της παρακμής είναι οι ίδιες οι «ρίζες» του.
(Ο τρόπος ζωής) συνδέεται άμεσα με την έννοια της Παραδόσεως, η οποία είναι από τα ισχυρότερα ελατήρια και ένστικτα ίσως του ανθρώπου. Γιατί ο άνθρωπος ενστικτωδώς αναζητεί πάντα τα στοιχεία εκείνα που τον συνδέουν με το παρελθόν του και τον διαφοροποιούν ατομικά ή συλλογικά…
…Ο Οικουμενισμός, ενώ είναι μια πλήρης κοσμοθεωρία πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού τύπου, προχώρησε με το προσωπείο της Οικονομίας ως πρωτεύοντος παράγοντος, δηλαδή με τον Οικονομισμό. Σε τελική ανάλυση, με τον Απόλυτο Υλισμό. Αντέστρεψε, δηλαδή, τη φυσική ιεραρχία των ανθρώπινων λειτουργιών, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ισορροπία…
…Ο Οικουμενισμός αντέστρεψε την ιεραρχία των λειτουργιών, θέτοντας την Οικονομία σε πρώτη θέση, πράγμα νομοτελειακό άλλωστε, εφ όσον ο Υλισμός ήταν το θεμέλιό του. Το γεγονός ότι η διεθνιστική μορφή του άρχισε να εμφανίζεται σε συνάρτηση και παραλλήλως με την βιομηχανική επανάσταση και ότι η οικουμενική μορφή –τελευταίο εξελικτικό του στάδιο- αναπτύχθηκε με την τεχνολογική επανάσταση (την λεγόμενη «νεταβιομηχανική κοινωνία»), επιβεβαιώνει το θεώρημα, εφ όσον οι ανάγκες και τα πλούτη που δημιούργησαν, έγιναν υπόβαθρο του Οικουμενιστικού Υλισμού.
Επιπλέον, έθεσε την κοινωνική λειτουργία στη δεύτερη θέση της ιεραρχίας, θεωρώντας την ως… συνεπακόλουθο της Οικονομίας! Της επιφύλαξε μια συνεχή αύξηση των υλικών αγαθών και μια άλλο τόσο συνεχή μείωση (ή υποβάθμιση) των πολιτιστικών αγαθών και αξιών, με την «βιομηχανοποίηση» των εκφράσεων του πολιτισμού (μουσική, λογοτεχνία, φιλισοφικές θεωρητικές αναπτύξεις κλπ) και την «μουσειοποίηση» των παραδοσιακών και κλασσικών μορφών τους, ώστε να τεθούν οριστικά στο παρελθόν και να μην «βιώνονται» πλέον από τα έθνη που τα δημιούργησαν…
…Ο Οικουμενισμός αφιέρωσε όλες τις προσπάθειές του προς την ομοιομορφοποίηση των κοινωνιών. Έχοντας ως βασικό αξίωμα την «Ισότητα για όλους και για όλα», καταπολέμησε (και καταπολεμά) τον φυσικό νόμο νόμο της Διαφοροποιήσεως. Με δεδομένο, όμως, ότι τίποτε δεν είναι ίσο και όμοιο στην Φύση, η «Ισότητα» αυτή δεν μπορούσε να επιτευχθεί παρά με την «Ισοπέδωση προς τα κάτω». Αυτοί που έχουν εκ φύσεως περιορισμένες φυσικές – πνευματικές δυνατότητες δεν μπορούν βεβαίως να τις αυξήσουν. Αυτοί, όμως, που έχουν μεγάλες δυνατότητες μπορούν να εμποδιστούν – ποικιλοτρόπως – να τις αναπτύξουν!
Οι Σκοποί του Οικουμενισμού
Ο Οικουμενισμός έχει ως πολιτικό σκοπό:
Την εξαφάνιση όλων των διαφοροποιήσεων των λαών.
Την εξαφάνιση όλων των εθνών ως συνειδητοποιημένα άτομα σε οργανική κοινωνική σύνδεση με πεπρωμένο.
Την εξαφάνιση όλων των διαφορών σε θρησκείες, πολιτισμούς και την ομοιομορφοποίησή τους σε μια μήτρα, ένα «καλούπι», την μήτρα της παραγωγικότητος για την παραγωγή και της παραγωγής για την κατανάλωση.
Ο Οικουμενισμός έχει και έναν κοινωνικό σκοπό:
Την εξαφάνιση όλων των «διαφορών», των φυσικών διαφοροποιήσων μεταξύ φυλών, λαών, εθνών και ατόμων και τη μετουσίωσή τους σε ομοιόμορφα, άχρωμα, ασύνδετα, ανόργανα, «στρογγυλοποιημένα» άτομα, υπάκουα και υποταγμένα στις ανάγκες του Μολώχ, ή καλύτερα του «Χρυσού Μόσχου» της Βίβλου του.
Την εξαφάνιση - το «τέλος» - της Ιστορίας. Δεδομένου του ότι η Ιστορία είναι το αποτέλεσμα ακριβώς του νόμου της Διαφοροποιήσεως, των αντιθέσεων, των διαφορετικών τάσεων, ροπών, ικανοτήτων και δυνατοτήτων των λαών – εθνών, άνθρωποι χωρίς γνώση της ιστορίας μεταβάλλονται σε ανθρώπους χωρίς σύνδεση με το παρελθόν και το παρόν. Μεταβάλλονται σε «όντα» ευκολόπλαστα και ευκολόχρηστα…
Ο Οικουμενισμός θεωρεί ότι η Οικονομία έχει παγκοσμιότητα. Για να αποδώσει περισσότερα πλούτη, πρέπει να αποδώσει περισσότερα προϊόντα σε όλο και χαμηλότερο κόστος. Συνεπώς, πρέπει να χρησιμοποιηθεί όλος ο πλανήτης, υπό όλες τις μορφές του. Χωρίς εμπόδια «διαφορών». Χωρίς εμπόδια φυλετικά, εθνικά, ποιοτικά, ποσοτικά. Συνεπώς χωρίς κράτη, έθνη, λαούς, φυλές, πατριές, σύνορα, πολιτισμούς, παραδόσεις, ήθη, έθιμα, αξίες, πολιτικά, κοινωνικά ή οικονομικά συστήματα διαφορετικά…
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΣΑΒΑΝΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ Ανδρέας Δενδρινός – Εκδόσεις Ελεύθερη σκέψις
---
