Είναι αναπόφευκτο γεγονός σε μια κοινωνία της οποίας οι στόχοι και οι επιδιώξεις είναι μόνο οικονομικής φύσεως, οι δε αποφάσεις παίρνονται από ανθρώπους που βλέπουν τη φύση μόνο σα πηγή τροφής και υλικών, το περιβάλλον να καταλήξει στη κατάσταση που είναι σήμερα. Και η κατάσταση είναι τραγική. Λεπτές ισορροπίες ,που είναι αποτέλεσμα εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξης, διαταράχθηκαν ή καταστράφηκαν στο ελαχιστότατο διάστημα των τελευταίων 50-100 χρόνων.
Μεθυσμένος από τη δύναμη της τεχνικής και τη μανία του κέρδους, παραπλανημένος από ιδεολογίες που θεοποιούν τη παραγωγή και από θρησκείες που βλέπουν αυτό τον κόσμο σαν κοιλάδα δακρύων, ο άνθρωπος έφερε τη κατάσταση στο απροχώρητο.Τα συμπτώματα έγιναν τόσο έκδηλα, που ούτε και αυτός ο αποχαυνωμένος μέσα στη πρόσκαιρη υλική του ευδαιμονία σημερινός αστός δεν μπορεί να αγνοήσει.Έτσι τα κόμματα ανακάλυψαν το περιβάλλον, εξήγγειλαν προγράμματα, οργάνωσαν διαμαρτυρίες, συνέταξαν μελέτες μα το πρόβλημα συνεχώς οξύνεται διότι αναγεννάται συνέχεια μέσα από τον αντιφυσικό τρόπο ζωής που έχει επιβληθεί.Η μόλυνση του περιβάλλοντος δεν είναι μεμονωμένο ζήτημα αλλά ένα ακόμα σύμπτωμα μιας κοινωνίας που πάσχει από τα θεμέλια της.
Οι σημερινοί οικολόγοι, άτομα γενικά με σωστές καταβολές εξακολουθούν να σκέφτονται λανθασμένα διότι στην ουσία οι αρχές τους δεν διαφέρουν από αυτές που αμφισβητούν. Θεωρούν την καταστροφή του περιβάλλοντος σαν αποτέλεσμα του καπιταλιστικού συστήματος (όπως πράγματι είναι) αλλά πέφτουν στην παγίδα του μαρξιστικού τρόπου σκέψεως που είναι στον ίδιο βαθμό συνυπεύθυνος και σαν θεωρία και σαν πράξη (οικολογική καταστροφή γίνεται και στα κουμμουνιστικά κράτη μόνο που εκεί δε γίνεται ευρέως γνωστή).
Δεν μπορούν να αποφύγουν τον τρόπο σκέψεως που είναι κοινός και στα δύο συστήματα. Υπερασπίζονται το περιβάλλον διότι αισθάνονται ότι απειλούνται με την υποβάθμιση του. Η σχέση μεταξύ τους εξακολουθεί να είναι σχέση συμφέροντος.Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν βλέπει τη φύση σαν έναν υπηρέτη προορισμένον να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ανθρώπου. Η Φύση και γενικά ο Κόσμος , αποτελεί το πρόσωπο της θεϊκότητας και ως εκ τούτου θεωρείται ιερός. Ο άνθρωπος, σαν μέρος του όλου, άλλοτε συνεργάτης άλλοτε ανταγωνιστής μέσα στην ευλογημένη αιώνια πάλη του Κόσμου, πρέπει να θεωρεί οτι στον Κόσμο που ζεί ζουν και οι θεοί του και δεν είναι ένας «τόπος εξορίας» που θα τον οδηγήσει σε έναν παράδεισο μιας άλλης ζωής.Από εδώ πηγάζει η «φυσική ευσέβεια» την οποία αισθάνεται ο Εθνικοσοσιαλιστής μέρος της οποίας αποτελεί και ο σεβασμός του περιβάλλοντος.
Συνεπώς ο άνθρωπος πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με τη κοσμική τάξη και όχι με την οικονομία και τους «νόμους » της όπως γίνεται σήμερα.
Από αυτή την ασυμφωνία πηγάζει όλη η «αταξία» που διέπει τις σημερινές κοινωνίες και από την οποία δυστυχώς γίνονται αντιληπτά στο λαό τα πλέον κραυγαλέα συμπτώματα της, που ένα απο αυτά είναι και η καταστροφή του περιβάλλοντος. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η καταστροφή αυτή είναι ένα ακόμη σημάδι παρακμής των δυτικών κοινωνιών και μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με μία ριζική μεταβολή του τρόπου σκέψεως και δράσεως στα πλαίσια μιας Εθνικοσοσιαλιστικής κοινότητας.
Από την ιστοσελίδα ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΤΕΡΥΓΑ
http://oikologiko.blogspot.com/2007/07/blog-post_19.html
- - -
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς μας γιατί ενώ το λεγόμενο οικολογικό κίνημα παγκοσμίως κηρύσσει «μετά μανίας» την ανάγκη για τήρηση των φυσικών νόμων που αφορούν την χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη, αποφεύγει οφθαλμοφανέστατα να πει το ίδιο και για τον άνθρωπο; Λοιπόν αυτό δεν είναι υποκρισία. Είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για το ποιος νοιάζεται πραγματικά για το περιβάλλον και ποιος είναι το προβεβλημένο πιόνι του παγκόσμιου κυρίαρχου διεθνιστικού συστήματος.Οι νόμοι επιλογής, βελτίωσης και διατήρησης που προσπαθούμε να εφαρμόσουμε σε κάθε τι έμβιο πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη είναι άμεσα ζωτικής σημασίας. Για κάποιους «οικολόγους» οι ίδιοι νόμοι που η φύση όρισε και επέβαλε και για τον άνθρωπο χωρίς καμία διάκριση, αποτελούν «παράγωγο κάποιων νοσηρών, ρατσιστών, συμπλεγματικών και μισαλλόδοξων ανθρώπων»! Ας μην σπεύσει κανείς να χαρακτηρίσει όλα αυτά ως θέατρο του παραλόγου, διότι δεν είναι. Είναι η μεγαλύτερη συντονισμένη προσπάθεια στην ιστορία, με στόχο τον αφανισμό των ανθρωπίνων φυλών. Το γιατί να συμβαίνει κάτι τέτοιο και πού θα αποσκοπούσε αυτό είναι ερωτήματα που χρειάζονται χιλιάδες σελίδες για να αναλυθούν. Η πραγματικότητα όμως είναι αυτή.Η κοινωνία μας, ο πολιτισμός μας, η εξέλιξή μας, η διαμόρφωση του περιβάλλοντος που ζούμε, δεν είναι κάποια τυχαία συμβάντα, κάποιων αόριστων συγκυριών. Είναι παράγωγα των ξεχωριστών μας συνεκτικών ιδιοτήτων, είναι το μαθηματικό αποτέλεσμα του νόμου του DNA. Αρετές και ελατώματα, συμπεριφορά και ψυχοσύνθεση, είναι πραγματικότητες συγκεκριμένες που μας κληρονομήθηκαν από τους προγόνους μας και που αυτές θα ορίσουν και το μέλλον μας και το μέλλον του κόσμου. Γιατί η βιολογική βάση, το αίμα, είναι η μήτρα της δημιουργίας. Κάθε κήρυγμα αντιρατσισμού που οδηγεί στην καλλιέργεια και την αποδοχή της επιμιξίας είναι ολέθριο. Η προοδευτική απώλεια των προγονικών μας βιολογικών χαρακτηριστικών (κατά συνέπεια και ψυχικών - πνευματικών) είναι οικολογική δολοφονία του είδους μας. Είναι η δολοφονία του μέλλοντός μας. Ίσως αυτό είναι μία βάση για να προχωρήσει κανείς στην απάντηση των παραπάνω ερωτημάτων.Σήμερα οι Ευρωπαϊκές φυλές κινδυνεύουν περισσότερο από ποτέ. Δεχόμαστε μία αλλόφυλη εισβολή με στόχο τη διάλυση της εθνικής συνοχής και στη συνέχεια την επιμιξία και την οριστική και ανεπανόρθωτη εξαφάνιση των φυλών. Παράλληλα και συντονισμένα, έχει επιβληθεί και ένα γενικότερο τεχνητό περιβάλλον διαβίωσης που δρα ως ψυχικό υπόβαθρο για την καταπίεση των φυλετικών μας δυνατοτήτων (ψυχικών και βιολογικών). Από τον κοινωνικό σχεδιασμό συνεπάγεται, καθόλου τυχαία, και η λεγόμενη υπογεννητικότητα και οι αμβλώσεις. Αλλά και η ομοφυλοφιλία που προωθείται αρρωστημένα στην Ευρωπαϊκή νεολαία ως «τρόπος ζωής». Η ομοφυλοφιλία όμως δεν είναι σίγουρα κάτι τέτοιο. Είναι ανωμαλία και παρακμή. Είναι μία ασθένεια που εξαπλώνεται, σαπίζοντας υγιή κύτταρα της κοινωνίας, ως καρκίνος. Μίας κοινωνίας, πρόωρα γερασμένης. Αναλόγως και τα ναρκωτικά που προωθούνται συντονισμένα και τείνουν μάλιστα προς νομιμοποίηση. Από τα ναρκωτικά και την ομοφυλοφιλία, πάμε και στο AIDS. Όλα έχουν ως στόχο να δημιουργήσουν «αιμορραγία» στην Λευκή κοινωνία, πληγώνοντας κατευθείαν την καρδιά της, την νεολαία.Φυσικά όλα αυτά δρουν παράλληλα με την ευρύτερη γνωστή προσπάθεια απεθνικοποίησης των λαών και των κρατών (θρησκείες, παραδόσεις κλπ).Λοιπόν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Το να διεκδικεί κανείς την φυλετική του ακεραιότητα και υγεία, το να διεκδικεί το δικαίωμα να διαφέρει, το να αισθάνεται αποστροφή ακόμη, προς κάποιον νέγρο ή μογγόλο, δεν είναι αρρωστημένες σκέψεις όπως κάποιοι λυσσοδώς προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Είναι ένα απόλυτα φυσικό συναίσθημα που η ίδια η φύση προέβλεψε για τα πλάσματά της, για την διατήρηση της ισορροπίας της και την πρόοδο των ειδών της.Οι Εθνικιστές οικολόγοι, εδώ και χρόνια αποτελούν το μόνο γνήσιο, ξεκάθαρο και συνειδητοποιημένο, οικολογικό κίνημα της Ελλάδος. Είναι το μόνο κίνημα της θετικής φυλετικής αντίληψης. Έχουμε την θέληση να σταματήσουμε τη φυλετική καταστροφή μας, να αντικρίσουμε τον ήλιο και να πορευθούμε προς ένα μακρινό και λαμπρό μέλλον. Διεκδικούμε το δικαίωμα των αγέννητων παιδιών μας για ένα ασφαλές τέτοιο μέλλον. Διεκδικούμε ένα κράτος που θα αγκαλιάζει με εξαιρετικά προνομιακή μεταχείριση τις πολυμελείς οικογένειες, καθώς και τις νέες μητέρες. Διεκδικούμε το δικαίωμα της νεολαίας όχι στην επιβίωση, αλλά στη ζωή και την πρόοδο μέσα σε ένα περιβάλλον φυσικό και υγιές. Διεκδικούμε μία Πατρίδα που θα αποτελείται από ανθρώπους ψυχικά δυνατούς, περήφανους και ορμητικούς, με τις δυνατότητες που αξίζουν, ώστε να κτίσουν μία κοινωνία ακμαία για τα παιδιά τους. Και η υποθήκη είναι η αξία της φυλής μας.Για μας, μεγαλύτερος Εθνικός μας πλούτος είναι ...οι Ελληνες.
Από το περιοδικό Λυκώρεια
Δημοσιευμένο την ιστοσελίδα ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΤΕΡΥΓΑ
http://oikologiko.blogspot.com/2007/05/blog-post.html
- - -
…Το οικολογικό πρόβλημα ανάγεται στο πρόβλημα της ανθρώπινης πνευματικότητας και η οικολογική κρίση είναι κρίση του ανθρώπινου πολιτισμού. Είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας ενός τρόπου ζωής που διακατέχεται από την πνευματική παράνοια του καπιταλισμού για κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη φύση. Είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού ιδεώδους το οποίο ήταν πάντοτε στραμμένο σε μια πλαστική ευδαιμονία και όχι την αλήθεια, του ιδεώδους αυτού που για πρώτη φορά στην ιστορία είδε τον κόσμο και τον άνθρωπο ως μηχανή.
Ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά αυτός ο οποίος αποτελεί το κέντρο του οικολογικού προβλήματος, ανθρώπινη είναι η τεχνολογία που καταστρέφει το περιβάλλον, ανθρώπινες είναι και οι πνευματικές καταβολές του περιβαλλοντικού προβλήματος.
Οι πνευματικές προϋποθέσεις και οι κοινωνικές μεταλλάξεις ήδη από τη Βιομηχανική Επανάσταση έδειχναν την κατεύθυνση για υπερεκμετάλλευση της φύσης…
…από την κοινωνία της φυσικής παραγωγής και της οικονομίας των αναγκών, ο κόσμος πέρασε στην κοινωνία του κέρδους και στην οικονομία της εκμεταλλεύσεως. Ο φυσικός άνθρωπος γίνεται πλέον χρηματάνθρωπος…
…ο νέος αυτός τύπος ανθρώπου που δημιούργησε ο καπιταλισμός δεν επιθυμεί πλέον να συνυπάρχει με την φύση αλλά επιδιώκει να κυριαρχεί πάνω σ’ αυτήν.
Το επιχειρηματικό πνεύμα που αναπτύσσεται, η δίψα για τον χρυσό και το χρήμα, δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να βλέπει το περιβάλλον σαν τον «οίκο» (= οικολογία) μέσα στον οποίον αυτός εντάσσεται και του οποίου αποτελεί το κορυφαίο τμήμα, αλλά το αντιλαμβάνεται σαν μια μηχανή αδιάκοπης παραγωγής πρώτων υλών, ένα αδιάκοπα εργαζόμενο εργοστάσιο το οποίο πρέπει διαρκώς να παράγει χωρίς όμως αυτό να παίρνει τίποτα. Αυτή ακριβώς είναι η έννοια της υπερεκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος, έννοια η οποία είναι ταυτισμένη με τον καπιταλιστικό τρόπο σκέψης και ζωής.
Μέσα στις καπιταλιστικές μεγαλουπόλεις εμφανίστηκε ο homo oeconomicus, ο άνθρωπος αυτός είδε την φύση ως πηγή εκμετάλλευσης και ικανοποίησης των παραγωγικών του απαιτήσεων. Η οικονομική διαδικασία κινείται πλέον ως μηχανισμός παραγωγής και κατανάλωσης με βάση το κέρδος. Πλέον δεν υπάρχει η ανάγκη της κάλυψης των ανθρώπινων αναγκών διότι αυτή έχει πάψει να είναι κερδοφόρα εφόσον οι ανθρώπινες ανάγκες είναι συγκεκριμένες. Έτσι δημιουργείται η βιομηχανία παραγωγής νέων ανθρώπινων αναγκών…
…ο καπιταλιστικός κόσμος χαρακτηρίζεται από την απουσία οιασδήποτε ηθικής. Εκεί που υπάρχει το πλουτοκρατικό κέρδος δεν δύναται να υπάρχει η ηθική, ή ακόμα ορθότερα το ήθος. Και αυτό γιατί ήθος και εκμετάλλευση είναι έννοιες και ιδέες αντίρροπες και ασυμβίβαστες. Τούτο σημαίνει πως η οικολογική ηθική είναι κάτι το εντελώς ξένο για τον καπιταλισμό…
Βαγγέλης Χανιώτης - «Καπιταλισμός: Οι πνευματικές και κοινωνικές πρϋποθέσεις της οικολογικής κρίσης» - Περιοδικό PATRIA, τεύχος 01, Ιούνιος 2007.
- - - -
