ΑΡΧΕΙΟ -86- Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΝΕΟΤΗΤΑ

Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η Νεότητα.

(Από την ιστοσελίδα http://mavroskrinos.blogspot.com/)

του Αριστοτέλη Καλέντζη.­

Υπάρχει μια πολυσύλλαβη λέξη που, απ' τον καιρό των αριστοφάνειων κωμωδιών - ως την σημερινή εποχή της αγοραίας παραφροσύνης, δεν έπαψε - με περιοδική συχνότητα - να καταχτά την κορυφή του καθημερινού κοινωνικού λεξιλογίου - η λέξη αυτή δεν είναι άλλη απ' την «διαμαρτυρία».
Ουρές ατέλειωτες διαδηλωτών στην Ιστορία τούτου του Κόσμου αφιέρωσαν τα μήκη τους στον αυτοσκοπό της ομαδικής σάλευσης, άλλοτε κάτω από ένα τετριμμένο αντιπολεμικό πρόσχημα, άλλοτε κάτω από ένα φθαρμένο αντιεξουσιαστικό σύνθημα, άλλοτε διεκδικώντας κοινωνικές ... παροχές (π.χ. άρση της ποτοαπαγόρευσης !). Μέχρι χθες, η φύση της κοινωνικής διαμαρτυρίας φρόντιζε να φορά την αβόλλα μιας ωραιοφανούς «αιτίας» ίσως γιατί η πρωτοτυπία της Βαβυλωνιακής εξισωτικής αχρωματοψίας μόλις σήμερα ανακαλύπτει πως το τίποτα δεν έχει ανάγκη από τίποτα ! Έτσι οι διαμαρτυρητές κάθε σύγχρονης συνομοταξίας ( βιολογικής , ιδεολογικής κλπ ) ξέστρωσαν τα λερά παπλωματοσέντονα τους, τα μπογιάτισαν με ευτελισμένα σφηνογράμματα μετατρέποντάς τα σε ευκαιριακά «πλακάτ» και, απαραιτήτως συνδικαλισμένοι, ξεχύθηκαν να διαδηλώσουν τα ακόμα κι απ’ τους ίδιους ακατάληπτα αιτήματα τους στην σκιά σαχλεπίσαχλων συμβόλων. Και σαν τις ετοιμόπνιγες μαούνες επιδόθηκαν σε τραγικές προνεύσεις και διατοιχίσεις πάνω στα κύματα του πρωτόγονου αλληλοερεθισμού, πριν να καταποντισθούν στην άβυσσο του, εντέχνως υποδαυλισμένου, φανατισμού τους του εστερημένoυ φραγμών.Άμοιρα στίφη που ξεγλίστρησαν μέχρι τα κράσπεδα των πεζοδρομίων για να γίνουν στόχοι και πειραματόζωα φροϋδιανών εμπόρων σ' ένα χυδαίο πρόγραμμα εκπομπής πασιφιστικού καταναλωτισμού πάνω απ' τα φρακαρισμένα φρεάτια υπονόμων των αποχετευτικών δικτύων των σημερινών μεγαλουπόλεων.
Όμως, ας μη στεκόμαστε μόνον στο φαινόμενο της πάντα επίκαιρης συλλογικής παρασάλευσης ή στην ανάλυση των υπόπτων «αλιευτικών» επιδιώξεων των εφήμερων δημαγωγών του καιρού μας - υπάρχουν και οι θετικώς εξεγειρόμενοι ενάντια στο τηλεχειριζόμενο έκτρωμα που φαίνεται να δεσπόζει στους κοινωνικούς ορίζοντες μας και αξίζει η ανασκίρτηση πάνω στις τάσεις αυτών των εξεγερμένων όχι από μιαν απλή συγκινησιακή φόρτιση αλλά από συμμετοχικήν υποχρέωση.Υπάρχουν και οι θετικώς, οι ευλόγως, εξεγειρόμενοι - υπάρχουν και κάποια ... παιδιά τα οποία, ασχέτως αν φαινομενικώς ουδέποτε κατοχύρωσαν την αιτία της όποιας επανάστασής τους, παραληρούν στο άκουσμα μιας υψίσυχνης μελωδίας κινητήρος πολυκίλυνδρης μοτοσυκλέτας. Αυτά τα παιδιά που με μια νευρώδη αναστροφή της δεξιάς μανίλιας του δικύκλου τους κάνουν την εξάτμιση τους να εκπυρσοκροτεί θρυμματίζοντας το παραμορφωτικό τζάμι του αστοσυντηρητισμού των γεννητόρων τους. Σε τούτη την προσέγγιση της μόνης διαμαρτυρίας που ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφεύρουν οι κοινωνίες, της διαμαρτυρίας των Νέων, δεν θα μπορούσαμε ως Εθνικοσοσιαλιστές να έχουμε για ορμητήριο την πρόθεση που αναβρύζει από το στέρφο ρωγοβύζι του αμπελοφιλοσόφου ηθικολόγου - αντιθέτως, ως άλλοτε ή και νυν συνηλικιώτες δεν μας κινεί τιποτ’ άλλο παρά το καθήκον ενδοστροφικής αυτοκριτικής των υπάρξεων μας.
Δολεροί γητευτές, απολύτως συνταυτισμένοι με τις σιωνιστικές σκηνοθετικές απόψεις, καταδαπάνησαν -κατά περιόδους- τις σκυθρωπές «νοικοκυρίστικες» ή «προοδευτικές» χορογραφίες τους στο να παραλλάξουν το κάτασπρο νεολαϊστικο φέγγος σε λίκνισμα αρρύθμως ορχουμένων ναγιών οι οποίες , βεβαίως, να μην πορεύονται επάνω στους αδέκαστους κανόνες της προσωδιακής ή της στιχουργικής τονικής αλλά να διολισθαίνουν ταπεινά και μαζικά το φολιδωτό κορμί τους ανάμεσ' απ' τους γογγυσμοός και τις κατάρες μιας χιμαιρικής ασυναρτησίας. Με λόγια νεκταρόσταγα, διαπεραστικά, σαν τον γόο της σπαραξικάρδιας ροκάνας, τούτοι οι αχρείοι αποπλανητές, κατάφεραν στους πρόσφατους ( αλλά και αλλοτινούς ... ) καιρούς να ρίξουν κάμποσο βουρκόνερο στον ( διαφορετικώς, άνυδρο ) ιουδαϊκό νερόμυλο και να μασκαρέψουν το λύκειο σφρίγος άλλοτε σε γραβατοφορεμένο αστισμό, άλλοτε σε αφιονισμένο πασιφισμό με τζιβανωτές παραγναθίδες. Έτσι ξάσπριζαν τα μαλλιά της Μάνας Φυλής που έμεινε να κλαίει και να μύρεται βλέποντας τ' αυγά λεχούδια της ν' αλέθονται ανάμεσα στα αδηφάγα σαγόνια των προσεταιρισμένων της παρακμής, αυτά τα νεογνά της που τα στρέβλωσε το τραχύ σημιτικό σάγμα κι από στιβαροί λαμνοκόποι ενός σκαριού γεμάτου Αξίες και Ιδανικά γίναν οι αρνητές της φυλετικής φυσιολογίας με νεκρωμένους τους νευρομεταβιβαστές τους εξ' αιτίας μιας καλπάζουσας λυμφατικής διανοητικής μετάλλαξης.Πάμπολλοι απερίσκεπτοι «νάγκα» δαίμονες της ινδικής μυθολογίας με ανθρώπινο πρόσωπο και σώμα φιδιού, οι νεάλωτοι λευκοί σύρθηκαν τραβηγμένοι από ένα πνιγηρό λητάρι πάνω σ’ ένα τραπέζι συναλλαγών και εκεί αφέθηκαν να ρέβουν και να χτικιάζουν απ' την αντιμισθία της νοσηρής αστογεροντικής ( των γεννητόρων τους ) συναλλακτικότητας η οποία παρεχώρησε το αίμα των σκύμνων της φυλής σε ιταμά αλισβερίσια.Είναι καιρός να δούμε τον Εσταυρωμένο όπως ο Salvatore Dali - όχι από κάτω προς τα πάνω αλλά, χωρίς συμπλέγματα ενοχής ή ικεσίας , από πάνω προς τα κάτω. Το βλέμμα μας θα πρέπει να στραφεί σαν τον ευλαβικό ξεβοτανιστή στις προσχώσεις της νεολαιίστικης διαμαρτυρίας για v' απαλλάξει τα λευκά νιοβλάσταρα από τα ζιζάνια εκείνα που τα αγριεύουν και τα παραμορφώνουν. Και ψάχνοντας αυτά τα παράσιτα - αίτια, το πρώτο που αναφαίνεται εμπρός μας είναι οι τραγικές γκριμάτσες των δήθεν λαϊκών ταγών, των τυχάρπαστων «ηγεμόνων» που δεν κυβέρνησαν την Φυλή με το χαμόγελο του φυσικού Μεγαλείου αλλά που σάρκασαν την ανέχεια των Λαών με την δοτή σοβαροφανή βλοσυρότητα της καλοσιδερωμένης γραβάτας τους ή, κατά περίσταση, τις σκοπίμως τσαλακωμένης τραγιάσκας. Αυτών, των αριστεροδεξιών τροφαντών σερταριών που με εκατέρωθεν ναρκισσισμούς τους γίναν οι νεκράγγελοι των Νεολαιών, οι σκοτεινοί περατάρηδες των αλλόπνοων φυλετικών εχθρών !Με τον ταξικώς συμφεροvτoλoγικόν ανταγωνισμό τους και μυριορεγόμενοι - καθένας με τον εαυτό τoυ - το ολικό προβάδισμα, κατάτμησαν τους Νέους το ίδιο όπως κι ολάκερα τα κοινωνικά σύνολα σε αντιπαλαίουσες ς ληστοσυμμορίες που αλληλoϋπoβλέπονται για τον αυτοσκοπό της επιβολής ενός κούφιου ψευτοσυμβόλου, ενός ποδοσφαιρικού χρώματος κενού κάθε πολιτιστικού αντικρύσματος. Κι αυτοί ήσαν που, από καταβολής σημιτικής αντιπαλότητας, όχι μόνον τεμάχισαν την Νεότητα, αλλά πριόνισαν και τις, ανάμεσα σ' αυτά τα αποτμήματα, όποιες γέφυρες επικοινωνίας. Έτσι διαμόρφωσαν τις εξατομικευμένες κυψελίδες διαίρεσης κι απομονωτισμού των Νέων, ενώ, με τον μακιγιαρισμένο ταρτουφισμό τους σπάραζαν για το ιδία ευθύνη κατάντημα των παιδιών τους και με τελετουργική βαναυσότητα νομοδιψούσαν υπέρ της ... σωτηρίας των παραστρατημένων τoυς !Ύστερα ήρθαν τα «μοντερνιστικά» ρουθουνίσματα των αφόδιων κολεοπτέρων μαζί με τα εμετικά μυγοκαθίσματά τους - τους λογής , λογής συρμούς - που στάθηκαν καινούργιες αφoρμές για να δούμε, στην δεκαετία του '60, τους συνομηλίκους μας απαράλλαχτου ς με ... ταράνδους της τέταρτης μεσοπαγετώδους του πλειστοκαίνου, ξεσηκωμένους από τα άδυτα κάποιου ανήλιαγου σπηλαίου, χωρίς κρίση και προσωπικότητα, ισοπεδωμένους φασουλήδες στα χάσκαρα της σιών - κι αποκεί και πέρα, σαν επιδημία που διασχίζει τα συνοριακά οροθετήματα χωρίς διαβατήριο και βίζα, η μεγάλη πανούκλα των δολοφονικών ψυχοτρόπων τρύπωσε στη λευκή Nεoγενιά μέσα από τα ειρηνόφιλα κηρύγματα, τα αντιφασιστικά, των δηλητηρι-αστών της. Οι εκφυλιστικοί κρωγμοί των πρεζεμπόρων του αντιφασισμού, τελικώς , πέτυχαν να τοξινώσουν μέχρι θανάτου την λευκή Νιότη και εν ονόματι της (δήθεν) «ελευθερίας» να την θέσουν υπό τον στραγγαλιστικότερο έλεγχο των ναρκωτικών και, το χειρότερο, της απεμπόλησης των Αξιών. Οι αντιφασίστες θανατέμποροι, παροχετεύοντας με τις σύριγγες τους το δηλητήριο του ‘’Make love not War” και των παρελκυστικών υποσχέσεων αντιφασιστικών «παραδείσων» στις φλέβες των λευκών Νεολαιών, κατάφεραν τον ευτελέστερο εξανδραποδισμό όσων προορίζονταν να μεταφέρουν την δάδα ενός, έτσι κι αλλιώς, άσβεστου Πολιτισμού μέσα στον Χρόνο. Η διάλυση, εν τέλει, προέκυψε μέσα απ' τα δημαγωγά μικρόφωνα των πολιτικάντηδων της Νέας Εποχής, μέσα απ' τα οποία δεν εκπηδούσε πολιτικός λόγος αλλά δηλητηριώδες χασισεκπνοές κοινωνικού πολυσχασμού.
Από τότε, απ' την εμφάνιση της καταιγίδας του μεθοδευμένου αντιφασισμού των πρεζεμπόρων, από τις αρχές της δεκαετίας του '60, η λευκή Νεολαία, αντί να «απελευθερωθεί» απ' την «τυραννία» του Φασισμού ( όπως οι δημαγωγοί ­πρεζέμποροι της υπήσχοντο ... ) βρέθηκε υπόδουλη προσκύνησης σαθρών τοτέμ υποταγής κι εξαθλίωσης. Αντί της «απαλλαγής» από τις μιλιταριστικές στολές βρέθηκε ομοιόμορφα και κονσερβαρισμένα φασκιωμένη μέσα στα εβραιόφερτα μπλού - τζήν τα οποία υπεκατέστησαν αυτό που ήρθαν για να καταργήσουν. Αντί της «λύτρωσης» από την φασιστική πειθαρχία που – υποτίθεται - περιέστελλε την ατομικήν ελευθερία, βρέθηκε σκλάβα του αγελαίου κώδικα αντιφασιστικής υποταγής που υπαγόρευσε μέσω των φερεφώνων του ο αθέατος εβραίος για να κοντρολλάρει ευκολώτερα αυτούς που σκόπευε να εκζυμήσει ( ηθικά και υλικά ). Αντί να ανεβεί , καταβαραθρώθηκε !
Η ηλικιακή ανωριμότητα δεν επέτρεψε στους λευκούς σκύμνους να ερμηνεύσουν όπως θα έπρεπε τις προθέσεις και τις υλακές ξενόσταλτων πρεζεμπόρων, διαφορετικά θα αντελαμβάνοντο εγκαίρως ότι οι εβραιόσταλτοι διαχειριστές αντιφασιστικής ηρωίνης δεν επιχειρούσαν τίποτα άλλο παρά την εγκαθίδρυση ενός στυγνού «χαλίφη» στην θέση του φυσικού φυλετικού Ταγού.
Κάτω από την σκιά των απατηλών τοτέμ του ψυχoτρoπικoύ αντιφασισμού συνέχιζαν οι διαμαρτυρίες των λευκών Νεολαιών - και ζητούσαν - ζητούν - πολλά, όλο και περισσότερα, ενώ οι ένοχοι γεννήτορές τους επιδεικνύoυν την παρατεταμμένη – δήθεν - απορία και ... αγωνία για τις τύχες των παιδιών τους! Και ζητούν ακόμα μίαν ελευθερία που τους έταξαν και επί δεκαετίες ( χιλιετίες ) δεν φάνηκε στον ορίζοντα των προσδοκιών τους - και ζητούν έναν πλέον ανθρώπινο κώδικα «ζην» ή έστω έναν ηπιώτερο κώδικα «θνήσκειν». Αντί αυτών, τους προσφέρθηκε ο αναξιώτερος των θανάτων με την βελόνα καρφωμένη στην φλέβα κι ένα πανηδονιστικό αποσάρωμα -ευτελιστικής σεξουαλικότητος που κατέληξε στην θανάτωση του έρωτος: AlDS !Αυτό ήταν το αντιμίσθιο της προτίμησης του «καλού» αντιφασισμού έναντι του «κακού» Φασισμού. Και σήμερα πια δεν επιτρέπεται η χρήση φαιάς ουσίας του Κόσμου προς κατευθύνσεις και τομείς ουσιαστικής Προόδου διότι είναι δεσμευμένη, μεταξύ άλλων, σε θέματα βασικής επίζησης όπως η σωτηρία από τα θανατηφόρα ναρκωτικά ή από το θανατηφόρο AIDS ή από τα τόσα θανατηφόρα (και μόνο θανατηφόρα) που εκόμισε ο αντιφασισμός των δημοκρατιών του Κόσμου !
Χάθηκαν, όμως, για πάντα οι ελπίδες της έλευσης ενός χαρμόσυνου αγγελιαφόρου που θα ξαναναστήσει τους λευκούς σκύμνους ; Το κατηγορηματικό «όχι» το αποκρίνονται από το βάθος της πρόσφατης φυλετικής Ιστορίας μας οι δωδεκάχρονοι υπερασπιστές του Βερολίνου, οι φλόγες του αυτοπυρπολημένου κορμιού της Γιάν Πάλατς στη Πράγα του 1969 κι ακόμα μακρύτερα, στα όρια της Ευρώπης, στην Κύπρο του 1955, το ηρωικό παράδειγμα των ημιθέων της Ε.Ο.Κ.Α. ! Η πανίσχυρη λευκή φυλετική κράση διετήρησε ανέγγιχτη την αλκή των παιδιών της που, σε στιγμές σωστής διαπαιδαγώγησης, δρομεί πάντα σε αξιοκρατικές συντεταγμένες. Κι αυτές οι στιγμές σωστής διαπαιδαγώγησης θα έπρεπε να προσδιοριστούν προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι, στο, μέλλον, οι θηριάλωτοι επιτέλους θα καταστούν θηριοφόνοι αναπτύσσοντας τις απαραίτητες άμυνες φυλετικής επιβίωσης.
Είναι αλήθεια πως η αινιγματική, λευκή, νεανική ψυχή πάντα χαρεκτηρίζετο απ' το περίγραμμα του Ιππότη μαχητή στις μακρυνές Σταυροφορίες - αν ψάξουμε στο παρελθόν του καθενός από μας σίγουρα θα το επαληθεύσουμε ! Αυτή η ψυχή ήταν πάντα άγνωρη της ιδιοτελείας κι αδιαπήδητο στεγανό της ενάρετης προσταγής ! Κι όποιος δεν το εννόησε ποτέ δεν μίλησε την απόρρητη γλώσσα της περίτεχνης ετούτης ψυχής, ενώ, εκείνος που έγκαιρα το επεσήμανε είχε την χαρά της πλέον ελπιδοφόρας εξίσωσης μέσα στους συμπερασματικούς ορίζοντές του, εκείνης της εξίσωσης που δια συνδέει μέχρι πλήρους ταύτισης τους στοιχημένους βλαστούς της ρωμαλέας Δωρικής Πάτρας με τους συντεταγμένους βλαστούς των συγκαιρινών μας Panzerdivisionen. Αυτός ο εν συμπεράσματι ευτυχής δεν μπορεί να είναι άλλος από εκείνον που ζει και μάχεται για την κατάκτηση του Αύριο:
«Λέγεται συvήθως πωs όποιος έχει μαζύ του την Νεότητα έχει και το Μέλλον.Εμείς όμως αποδείξαμε το αντίθετo: όποιος αγωνίζεται για το Μέλλονέχει μαζύ του και την Νεότητα!»
(J.GoebbeIs "TAGEBUCH" 1'Χ'32)
Για τον Εθνικοσοσιαλισμό το ζητούμενο δεν είναι ο περιστασιακός προσεταιρισμός των Νέων, όπως ακριβώς είναι για τον αντιφασισμό. Ο Εθνικοσοσιαλισμός a priori, ως μαχόμενος υπέρ του Αύριο, δεν έχει απλώς «μαζύ» του τους Νέους αλλά, συνυφαίνεται με την μείζονα κοινωνία, συνυφαίνεται με τους Νέους και υπέρ αυτών υπάρχει - γιατί Νεότητα = Μέλλον !
Ποιες είναι, λοιπόν, οι στιγμές σωστής «διαπαιδαγώγησης» των Νέων; Ασφαλώς, εκείνες κατά τις οποίες επαληθεύεται εκ μέρους της Πολιτείας η προσδοκία μάχης υπέρ του Μέλλoντoς, όταν γίνεται σαφής εκ μέρους της Πόλης η θέληση για Επικράτηση έναντι παντός επιβούλου ! Έτσι και μόνον έτσι μπορεί κανείς να ξαναζεύξει τα γιοφύρια ανάμεσα στις αποκομμένες νησίδες της Νιότης και να επανασυνδεθεί με τους πληρεξουσίους του φυλετικού Μέλλοντος: τους Νέους! .Ας ερμηνεύσουμε, πέρα από την θέαση της απλής μουσικής πλαστικής, το "Radio Activity" των Κraftwerk - δεν είναι, άραγε, ένας καταγγελτικός μορσικός καταπέλτης ενάντια στους «μονωτήρες» των κατατετμημένων νησίδων των Νεολαιών μας ; Δεν είναι ένα συνεχές μαστίγωμα ενάντια στις Πόλεις που βυθίζουν στην σιωπή σεληνιακών κρατήρων κάθε απαίτηση επιβίωσης των πολιτών τους ; Στην θέση της λαλιάς η ηλεκτρεκένωση - στη θέση των φθόγγων ο κλονισμός - ­επιτέλους, τόσο δύσκολο είναι v' αποκατασταθεί η φυσιολογία της επικοινωνίας και, μάλιστα, της επικοινωνίας με τους Επιγενομένους ; Για τον Εθνικoσoσιαλισμό ουδέποτε τέθηκε παρόμοιο ζήτημα !
Ο Eθvικoσoσιαλιστής, θεόπτης και θεουργός, μπορεί να καταδείξει τον μεγάλο ένοχο που κρύβεται πίσω απ’ τις παρελκυστικές ψευδo - όσο κι επικίνδυνες εξεγέρσεις και καταβαραθρώσεις των Νέων - τον αμετανόητο εβραίο, ίδιο σε όλες τις εποχές, φορέα της ίδιας αμείωτης σατανικότητος, του ίδιου αμείωτου αρριβισμού, της ίδιας αμείωτης ιδιοτελείας, υπουλότητος, μοχθηρίας. Να θυμηθούμε, μήπως, την χαρακτηριστική εκείνη περίπτωση του εβραίου ψευτο-Μεσσία, ψευτο-μυστικιστή Σαββατάι Σεβί (1666) ο οποίος δεν δίστασε να ασπασθεί τον Μωαμεθανισμό και να παραδώσει τους ομοφύλους οπαδούς του βορά στην μήνη του Σουλτάνου χάρη των ευτελών ατομικών συμφερόντων του ; Κάτι ανάλογο δεν διαπράττει και ο μετά από αυτόν εβραίος εκμεταλλευόμενος αφελείς αλλόδοξους θιασώτες της απάτης του και παραδίδοντάς τους βορά στην σκοπούμενη εξαθλίωση και στον θάνατο ;Η λυτρωτική του Eθνικοσοσιαλισμού μεθόδευση μεστώνει εκκινώντας από την παραδοχή σύμφωνα με την οποία τα φυλετικά οχυρά είναι οι Νέοι και τα οχυρά πρέπει πάντα να είναι όρθια κι ακέραια - πρώτιστη πρόβλεψη , η ενδυνάμωση των οχυρών μας , η θωράκιση της φυλετικής άμυνάς μας : της Νεολαίας μας !

Πηγή: http://mavroskrinos.blogspot.com/2009/02/blog-post_23.html