ARNO BREKER
(Γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου 1900 στο Elberfeld – Πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου 1991στο Düsseldorf)
Ο Arno Breker ήταν Γερμανός γλύπτης, ο πιο γνωστός για τα δημόσια έργα του στη εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία.
Ο Breker γεννήθηκε στο Elberfeld, στο βόρειο τμήμα της Γερμανίας. Άρχισε να μελετά την αρχιτεκτονική και την ανατομία, και στην ηλικία των 20 ετών έγινε δεκτός στην ακαδημία των τεχνών του Düsseldolf των τεχνών όπου σπούδασε γλυπτική. Επισκέφτηκε αρχικά το Παρίσι το 1924. Εκεί συναντήθηκε με τους Jean Cocteau, Jean Renoir, Pablo Picasso, Ντάνιελ-Henry Kahnweiler, και τον Alfred Flechtheim.
Το 1927 ξαναγύρισε στο Παρίσι, το οποίο θεώρησε έκτοτε το σπίτι του. Έγινε αποδεκτός γρήγορα από τον έμπορο έργων τέχνης Alfred Flechtheim. Καθιέρωσε επίσης τις στενές σχέσεις με τους σημαντικούς ανθρώπους στον κόσμο τέχνης, συμπεριλαμβανομένων των Charles Despiau, Isamu Noguchi, του Maurice de Vlaminck και του André Dunoyer de Segonzac.
Ταξίδεψε στη Βόρεια Αφρική, από το ταξίδι αυτό επηρεάστηκε και δημοσίευσε το έργο με τίτλο «τυνησιακό ταξίδι». Επισκέφτηκε επίσης τον Aristide Maillol, ο οποίος επρόκειτο αργότερα να τον περιγράψει ως «Michelangelo της Γερμανίας».
Το 1932 βραβεύτηκε από το Πρωσικό Υπουργείο πολιτισμού κι έπειτα εγκαταστάθηκε στη Ρώμη για ένα έτος.
Το 1934 επέστρεψε στη Γερμανία. Ο Breker υποστηρίχθηκε από την εθνικοσοσιαλιστική ηγεσία της χώρας, ειδικά από τον Adolf Hitler και τον Albert Speer. Aνέλαβε τη διακόσμηση του Βερολίνου κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 καθώς είχαν εγκριθεί τα δύο γλυπτά που αντιπροσωπεύουν την αθλητική ανδρεία, το «Zehnkämpfer» και το «Die Siegerin».
Το 1937 ο Breker έγινε ο «επίσημος κρατικός γλύπτης», ο Hitler του παρείχε ένα στούντιο με 1000 βοηθούς, τον απάλλαξε επίσης από τη στρατιωτική υπηρεσία. Παντρεύτηκε την ελληνίδα Δήμητρα Μεσσαλά, με την οποία συνεργαζόταν μαζί της χρησιμοποιώντας την ως μοντέλο για τα έργα του. Εκείνη τη χρονιά εντάχθηκε και στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα.
Το 1942 συμμετείχε σε μια επίδειξη της εργασίας του στο κατεχόμενο Παρίσι εκεί ξανασυνάντησε τον Jean Cocteau, ο οποίος εκτίμησε την εργασία του.
Η νεοκλασσική φύση της εργασίας του απεικόνισε τα εθνικιστικά ιδανικά και ταίριαζε με τα χαρακτηριστικά της αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής.
Ο Breker ήταν καθηγητής των εικαστικών τεχνών στο Βερολίνο, μέχρι την πτώση του Τρίτου Ράιχ. Περισσότερο από 90% των δημόσιων έργων του καταστράφηκε από τους συμμάχους μετά από τον πόλεμο.
Το 1948 ο Breker στοχοποιήθηκε ως συνεργάτης των Εθνικοσοσιαλιστών και περιθωριοποιήθηκε από το κοικοβουλευτικό κατεστημένο της εποχής. Επέστρεψε στο Düsseldorf όπου και παρέμεινε, πηγαίνοντας όμως κατά περιόδους και στο Παρίσι. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εργάστηκε ως αρχιτέκτονας. Εντούτοις, συνέχισε να δημιουργεί γλυπτά στο γνωστό κλασσικό ύφος του για λογαριασμό πελατών του. Δημιούργησε επίσης πολλά γλυπτά πορτρέτου. Πολλές άλλες δημιουργίες πορτρέτων ακολούθησαν συμπεριλαμβανομένων των Anwar Sadat και Konrad Adenauer. Η αποκατάσταση του Breker συνεχίστηκε, καταλήγοντας στα σχέδια για τη δημιουργία ενός μουσείου Breker, που χρηματοδοτήθηκε από την οικογένεια Bodenstein και κατασκευάστηκε το κάστρο Nörvenich, μεταξύ του Άαχεν και της Κολωνίας. Το μουσείο του Arno Breker εγκαινιάστηκε το 1985.
Η αποκατάσταση του Breker οδήγησε σε αντιδράσεις την Αριστερά και τους αντιεθνικιστικούς κύκλους με αποκορύφωμα τις ταραχές στο Παρίσι όταν εκτέθηκαν μερικές από τις εργασίες του στο κέντρο Pompidou το 1981.
Έργα του:
Portraits (mostly in bronze
Baron von Mirbach, 1920
Friedrich Ebert, Berlin 1924 (erster Staatsauftrag)
Walter Kaesbach, Düsseldorf, 1925
Artur Kaufmann, 1925
Herbert Eulenberg, 1925/26
Otto Dix, Paris 1926/27
Isamu Noguchi, Paris 1927
Hermann Kesser, 1927
Moissey Kogan, Paris 1927/28
Inge Davemann, 1928
Albert Lindgens, 1928
Walter Lindgens, 1928
Illa Fudickar, 1929
Robert Gerling, 1929
Arnold von Guilleaume, 1929
Jean Marchand, 1929
Mossey Kogan, 1929
H. R. von Langen, 1929
Alberto Giacometti
Isolde von Conta, 1930
Abraham Frohwein, 1930
Heinrich Heine, 1930
Edith Arnthal, 1930/31
Demetra Breker, 1931
Nico Mazaraki, 1931
Robert Valancey, Paris 1931
Prince Georg of Bavaria, 1932
Andreas von Siemens, Berlin 1932
Nina Bausch, 1933
Demetra Breker, 1933
Olga von Dahlgreen, 1933
Arthur Kampf, 1933
Victor Manheimer, 1933
Nora von Schnitzler, 1933
Robert de Valencay, 1933
Max Liebermann, 1934
Gottfried Bermann-Fischer, 1934
Max Baldner, 1934
Kurt Edzard, 1934
Graf von Luckner, 1934
Anne-Marie Merkel, 1934/35
Pütze von Siemens, 1934/35
Kurt Edzard, 1935
Anne-Marie Merkel, 1935
Pütze von Siemens, 1935/36
Carl Friedrich von Siemens, 1936
Leo von König, 1936
Joseph Goebbels, 1937
Paul von Hindenburg, 1937
Wolfgang Reindl, 1938
Adolf Hitler
Richard Wagner, 1939
Gerda Bormann (wife of Martin Bormann), 1940
Edda Göring (daughter of Hermann Göring), 1941
Albert Speer, 1941
Grete Speer (wife of Albert Speer), 1941
Bernhard Rust
Gerhart Hauptmann, 1942
Serge Lifar, 1942/43
Aristide Maillol, 1942/43
Alfred Cortot, 1942/43
Abel Bonnard, 1943
Wilhelm Kreis, 1943
Maurice de Vlaminck, 1943
Claude Flammarion, 1944
Gottfried Ude-Bernays, 1945
Johannes Bork, 1946
Lothar Albano Müller, 1950
Ludwig Hölscher, 1952
Gustav Lindemann, 1952
Wilhelm Kempff, 1953
Emperor Haile Selassie I of Ethiopia, 1955
Rolf Gerling, 1956
Hans Gerling
Friedrich Sieburg, 1961
Jean Cocteau, 1963
Jean Marais, 1963
Henry de Montherland, 1964
Marcel Pagnol, 1964
Roger Peyrefitte, 1964
Jeanne Castel, 1964
Paul Morand, 1965
Jacques Benoist-Méchin, 1965
Henry Picker
André Dunoyer de Segonzac, 1966
Marcel Midy
Ezra Pound, 1967
King Mohammed V of Morocco
Princess Ira von Fürstenberg
Louis-Ferdinand Céline, 1970
Salvador Dalí, 1974/75
Ernst Fuchs, 1976/77
Leopold Sedar Senghor, 1978
Anwar El Sadat, 1980
Ernst Jünger, 1981/82
Arno Breker, Selfportrait, 1991
Sculptures 1935–1945
Prometheus (1935)
Relief am Gebäude der Lebensversicherung Nordstern, Berlin (1936)
Der Zehnkämpfer fürs Olympia-Stadion, Berlin (1936, Silvermedal)
Die Siegerin fürs Olympia-Stadion, Berlin (1936)
Dionysos fürs Olympia-Dorf, Berlin (1936)
Der Verwundete (1938)
Der Rosseführer (1938)
Anmut (1938)
Fackelträger („Die Partei“) im Hof der Neuen Reichskanzlei (1939)
Schwertträger („Die Wehrmacht“) im Hof der Neuen Reichskanzlei (1939)
Der Wäger (1939)
Der Wager (1939)
Bereitschaft (1939)
Der Rächer (1940)
Kameraden (1940), Breker-Museum
Bannerträger (1940)
Abschied (1940)
Vernichtung (1940)
Opfer (1940)
Schreitende (1940)
Der Wächter (1941)
Psyche (1941)
Berufung (1941)
Der Künder (1942)
Der Sieger (1942)
Kniende (1942)
Eos (1942)
Flora (1943)
Reliefs
Der Genius (1938)
Der Kämpfer (1938)
Apollo und Daphne
Auszug zum Kampf (1941)
Aufbruch der Kämpfer (1940/41)
Der Rufer (1941)
Orpheus and Eurydice (1944, Breker-Museum)
Σχετικά με τον Breker: http://en.wikipedia.org/wiki/Arno_Breker
