ΑΡΧΕΙΟ -84- DIETRICH ECKART



Dietrich Eckart (23 Μαρτίου 1868 Neumarkt Βαυαρίας - 26 Δεκεμβρίου 1923 Berchtesgaden)

Ο Ντίτριχ Έκαρντ ήταν
Γερμανός δημοσιογράφος, μέλος του National Socialist German Workers Party (NSDAP), φίλος και σημαντικός σύντροφος του Αδόλφου Χίτλερ, τον οποίο βοήθησε στην άνοδό του. Το 1891 σπουδάζει στο Μόναχο ιατρική, το 1899 εγκαταλείπει τις σπουδές του και πάει στο Βερολίνο, όπου ασχολείται με την ποίηση, το θέατρο, τη φιλοσοφία και τη δημοσιογραφία.
Την ποίηση του Έκαρντ – καθαρά μεταφυσική – διακατέχει το πρόβλημα της σχέσεως της ψυχής με το σύμπαν και η επαφή του ανθρώπου με ο υπερπέραν. Η σχέση του Έκαρντ με την πολιτική είναι περίεργη, ίσως περισσότερο από το ποιητικό του έργο. Όπως οι περισσότεροι διανοούμενοι της εποχής του, άρχισε να ασχολείται με ην πολιτική χωρίς συγκεκριμένα ταξικά ή παραταξιακά κίνητρα.
Το 1913 επιστρέφει στο Μόναχο. Εκεί γίνεται μέλος της εθνικιστικής "Εταιρείας της Θούλης" (Thule-Gesellschaft), για την οποία γράφει και δημοσιεύει άρθρα. Στο διάστημα των ετών 1918 και 1920 εκδίδει την εφημερίδα Auf gut Deutsch. Στους κύκλους του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος γνώρισε τον Hitler, τον Rohm, τον Feder, τον Lundendorf και τον Drexler όπου ίδρυσαν το NSDAP.
Το εθνικοσοσιαλιστικό σύνθημα "Ξύπνα Γερμανία!" (Deutschland erwache!) αποτελεί δική του επινόηση επίσης το ποίημά του «Το τραγούδι της καταιγίδας» έγινε τραγούδι του κόμματος. Το 1920 γίνεται συντάκτης της εθνικοσοσιαλιστικής εφημερίδας, τον "Λαϊκό Παρατηρητή". Ενάμιση μήνα μετά από το Πραξικόπημα του Χίτλερ παθαίνει συγκοπή και πεθαίνει στο Μπερχτεσγκάντεν στις 26 Δεκεμβρίου του 1923.
Το 1924 ο Χίτλερ δημοσιεύει το βιβλίο του "Mein Kampf", το οποίο αφιερώνει στον Ντίτριχ Έκαρντ. Το 1936 τον τιμά δίνοντας σε μια εγκατάσταση του Ολυμπιακού Σταδίου του Βερολίνου το όνομά του.

Έργα του:
Τα Θεατρικά
Der Froschkönig. Romantische Komödie. 1904.
Familienväter. Tragische Komödie. 1904.
Der Erbgraf. Schauspiel. 1907.
Ein Kerl, der spekuliert. Komödie. 1909.
Henrik Ibsens Peer Gynt. In freier Übertragung. 1912.
Heinrich der Hohenstaufe. Deutsche Historie. 1915.
Lorenzaccio. Tragödie. 1920.
Τα υπόλοιπα ποιητικά, πολιτικά κλπ

Lyrik, Polemiken, journalistische Beiträge
In der Fremde. Gedichte. 1893.
Ibsen, Peer Gynt, der große Krumme und ich. 1914.
Abermals vor der Höhle des Großen Krummen. Erneute Aussprache über Theaterkritik. 1915.
Auf gut deutsch. Wochenschrift für Ordnung und Recht. 1918–1920.
Völkischer Beobachter. 1920–1923.
Der Bolschewismus von Moses bis Lenin. Zwiegespräch zwischen Adolf Hitler und mir. München [1924].
Αναρτήθηκε από