ΓΕΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ
Κατά τον εθνικοσοσιαλισμό, κράτος είναι η οργάνωση μιας κοινωνίας όμοιων ανθρώπων - στα φυσικά και στα ψυχικά τους χαρακτηριστικά - που σκοπό έχει την διατήρηση του είδους ώστε να πραγματοποιηθούν αποτελεσματικότερα οι καθορισμένοι από την Πρόνοια σκοποί. Για την εκπλήρωση των στόχων του εθνικοσοσιαλισμού το κράτος πρέπει να είναι ισχυρό στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό του.
Όπως τα έθνη έτσι και τα άτομα που απαρτίζουν ένα έθνος είναι μεταξύ τους άνισα. Η άσκηση της πολιτικής εξουσίας δεν ανατίθεται σε όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, η κυβέρνηση δεν ορίζεται από την τύχη ή από την απόφαση της πλειοψηφίας στο εθνικοσοσιαλιστικό κράτος. Φορέας της κρατικής κυριαρχίας είναι ολόκληρος ο λαός, η οργάνωση και η καθοδήγηση του κράτους όμως είναι αριστοκρατική, με την έννοια ότι ότι η εξουσία ασκείται από τους άριστους. Ως άριστοι θεωρούνται όχι τόσο οι μορφωμένοι τεχνοκράτες –δηλαδή οι κάτοχοι πτυχίων- όσο εκείνοι που εκδηλώνουν αφοσίωση στο έθνος, είναι ηθικοί χαρακτήρες και διαθέτουν τόλμη και αποφασιστικότητα. Στα πλαίσια αυτής της ηθικής η φιλοπατρία και η εθνική υπερηφάνεια των αρίστων να μην έχει εκδηλωθεί μονάχα στα λόγια αλλά με προσωπικές θυσίες για το συμφέρον της πατρίδας. Οι αρετές δεν πρέπει να είναι γνωρίσματα μόνο των αρίστων αλλά πρέπει να διοχετευτούν και στις λαϊκές μάζες. Για να πραγματοποιηθεί όμως η διαμόρφωση του ήθους του λαού, το κράτος οφείλει να είναι κοινωνικά δίκαιο και να αξιολογεί τον καθένα, σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη κι αν ανήκει, σύμφωνα με την προσφορά του προς το έθνος.
Τους άριστους αναζητά να ανακαλύψει ο εθνικοσοσιαλισμός μεταξύ των όμαιμων πολιτών, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί, σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη κι αν ανήκουν. Η εξουσία των αρίστων που βρίσκεται πάνω από τις κοινωνικές τάξεις, σε αντίθεση με τις κομματικές κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις, έχει τη δύναμη να επιβάλλει την εθνική ομοψυχία και να εξαφανίσει την κρατική μεροληψία έναντι κάποιας κοινωνικής τάξης. Η εξουσία των αρίστων έχει την δύναμη να εκτονώσει κάθε προστριβή από εκείνες που προκύπτουν στον κοινοβουλευτισμό λόγω των αδικιών που δημιουργούνται μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, αδικιών που διατηρούν σε αναβρασμό την τάξη που αδικείται. Από τα βασικά σημεία της ιδεολογίας είναι η ανάπτυξη του αισθήματος ευθύνης και από την πλευρά όσων ασκούν εξουσία αλλά και από τις λαϊκές μάζες. Στα πλαίσια της εθνικής υπευθυνότητας, τα δικαιώματα του κάθε ατόμου υποτάσσονται στα δικαιώματα του συνόλου.
Αυτό που προέχει δεν είναι τόσο ο πλούτος μιας χώρας όσο οι ψυχικές αρετές του λαού της. Κάτω από τη σκιά των αρετών αυτών μπορεί μόνο να υπάρχει οικονομική ανάπτυξη. Οι ψυχικές αυτές αρετές, κι όχι τόσο τα υλικά αγαθά, αποτελούν τον λαϊκό πλούτο. Όταν η οικονομία δυναστεύει την ζωή ολόκληρου του λαού κι αυτή η μιζέρια καταπιέζει τις ανώτερες ψυχικές αρετές του τότε μια μέρα θα καταρρεύσει ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός και μαζί του η οικονομία.
Ο εθνικοσοσιαλισμός βρίσκεται κοινωνικά και οικονομικά σε αντίθεση τόσο προς τον μαρξισμό όσο και προς τον καπιταλισμό. Αντιτίθεται στον μαρξισμό γιατί ο εθνικοσοσιαλισμός απορρίπτει την πάλη των τάξεων που διαβρώνει την ιδέα της εθνικής ομοψυχίας, διασπά το ενωμένο και κυρίαρχο κράτος και εμποδίζει την εκπλήρωση των πεπρωμένων του λαού. Αντιτίθεται στις διεθνιστικές θεωρίες που αντικρούουν στην ιδέα του έθνους και των συμφερόντων του. Αντιτίθεται στην κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και επιχείρησης και στη μετατροπή του κράτους σε ψυχρό διαχειριστή και διανομέα αγαθών με συνέπεια την ταύτιση κράτους και κοινωνικής οικονομίας. Οι ιδεαλιστικές και ηρωικές βάσεις του εθνικοσοσιαλισμού δεν έχουν καμία σχέση με την υλιστική αντίληψη της ζωής της μαρξιστικής ιδεολογίας. Κατά τον εθνικοσοσιαλισμό ο μαρξισμός δεν είναι σε θέση να προαγάγει την ανθρώπινη ζωή, δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει δικό του πολιτικό και οικοδομικό οικοδόμημα αλλά η μοναδική του ικανότητα είναι αυτή της ισοπέδωσης των έργων των άλλων και της εγκατάλειψής τους στο κοινωνικό και οικονομικό χάος.
Με την ίδια δύναμη αντιτίθεται και στην καπιταλιστική οικονομία γιατί η οικονομία δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη από το κράτος αλλά να κατευθύνεται για την υλοποίηση των κρατικών σκοπών. Η παραγωγή των αγαθών δεν πρέπει να καθορίζεται μόνο από την αποδοτικότητα του κεφαλαίου που έχει επενδυθεί σ’ αυτά, όπως συμβαίνει στον καπιταλισμό, αλλά κυρίως από την κάλυψη των πραγματικών υλικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου ανεξάρτητα αν τα αναγκαία για το λαό αυτά αγαθά δεν αποφέρουν ανώτερο επιχειρηματικό κέρδος. Αντιτίθεται στον καπιταλισμό γιατί ο εθνικοσοσιαλισμός πιστεύει στον κρατικό έλεγχο των τιμών και της κατεύθυνσης των κεφαλαίων γιατί οι τιμές των αγαθών και ο τόκος των κεφαλαίων δεν πρέπει να επηρεάζονται μόνο από την προσφορά και την ζήτηση και γενικά από το εμπόριο και γιατί οι τράπεζες δεν πρέπει να έχουν σαν μοναδικό στόχο την κερδοσκοπία. Ο εθνικοσοσιαλισμός απορρίπτει την απεριόριστη διανομή των αγαθών και την εγκατάλειψη των ασθενέστερων τάξεων στους κερδοσκόπους. Ο καπιταλισμός έθρεψε τόσο τον μαρξισμό όσο και την κεφαλαιοκρατία με την παντοδυναμία του κεφαλαίου έναντι των άλλων συντελεστών της παραγωγής και ιδιαίτερα της ανθρώπινης εργασίας.
Η κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη εξαφάνισε κατά τους δυο τελευταίους αιώνες τις μεσαίες παραγωγικές τάξεις και δημιούργησε δύο αντικρουόμενες και κοινωνικά διαφορετικές τάξει: α) την πολυάριθμη τάξη των μισθωτών εργατών και υπαλλήλων οι οποίοι ζουν διαθέτοντας στην αγορά μονάχα την εργατική τους δύναμη και β) την τάξη των ολιγάριθμων εργοδοτών οι οποίοι συγκέντρωναν στα χέρια τους τα υλικά μέσα παραγωγής και τα κεφάλαια. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών κοινωνικών τάξεων υπήρξαν πάντοτε εχθρικές. Κατά τον εθνικοσοσιαλισμό είναι αναγκαία η ενίσχυση των μέσων παραγωγικών τάξεων (μικροί ανεξάρτητοι παραγωγοί στη γεωργία, τη βιοτεχνία, στο εμπόριο κλπ) η κατοχύρωση της κοινωνικής δικαιοσύνης στην οικονομική ζωή και η προσέγγιση της οικονομίας προς την ηθική. Η εργασία αποτελεί το πολυτιμότερο αγαθό του λαού η οποία αποτελεί τον βασικότερο συντελεστή της παραγωγής, είναι η πηγή της ανθρώπινης ευτυχίας και χωρίς την εργασία δεν μπορεί να υπάρχει χαρά στη ζωή. Δεν αποτελεί δικαίωμα των ατόμων αλλά σπουδαιότατη κοινωνική υποχρέωση. Η ενεργή συμβολή στην παραγωγική δράση χάριν του κοινωνικού συνόλου αποτελεί την προϋπόθεση ένταξης στην λαϊκή κοινότητα. Η κοινωνική καταξίωση του κάθε εργαζόμενου δεν εξαρτάται από το είδος της εργασίας που ασκεί αλλά από την ευσυνειδησία που επιδεικνύει κατά την εκτέλεση της εργασίας αυτής. Δεν υπάρχει ευγενής και αγενής εργασία εφ’ όσον η κοινωνία χρειάζεται όλων των ειδών τις εργασίες, υπάρχει μόνο άνιση προσφορά υπηρεσιών στην παραγωγική διαδικασία γιατί οι άνθρωποι που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους είναι από τη φύση άνισοι.
Χωρίς την ανάπτυξη ηθικών δεσμών μεταξύ εργοδότη κι εργαζομένου είναι αδύνατη η ανάπτυξη ορισμένων ανθρώπινων αρετών όπως του ζήλου, της ενεργητικότητας, του ενδιαφέροντος υπαλλήλων και εργατών για μια επιχείρηση και προ παντός είναι αδύνατη η ύπαρξη της μεταξύ τους εμπιστοσύνης.
[Αυτές είναι κάποιες από τις γενικές αρχές της εθνικοσοσιαλιστικής θεωρίας σχετικές με τα κοινωνικά ζητήματα, οι οποίες παραθέτονται συνοπτικά και σε τέτοιο βαθμό ώστε να σχηματιστεί επαρκώς μια εντύπωση γύρω από την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία. ]
Διασκευή και μετατροπή του κειμένου στη δημοτική: Blog AΡXEIO
(Από το βιβλίο του Δημοσθένη Στεφανίδη ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ)
- - -
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ
…Σ’ ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη η δημοκρατία θεωρείται ο πρόδρομος του μαρξισμού, που δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα χωρίς αυτήν. Η δημοκρατία αποτελεί το πεδίο καλλιέργειας για την επιδημία αυτής της πανούκλας και βρίσκει τη σωστή του έκφραση με το έκτρωμα του κοινοβουλευτισμού. Ότι θείο υπάρχει μέσα στη δημοκρατία πνίγεται δυστυχώς από το βούρκο του κοινοβουλευτισμού…
…Ένα πράγμα δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε: η πλειοψηφία δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει το άτομο. Αντιπροσωπεύεται πάντα όχι μονάχα από ηλίθιους, αλλά ακόμη κι από δειλούς. Κι είναι αλήθεια πως εκατό τρελά μυαλά δεν αξίζουν ένα σωστό και εκατό δειλοί δεν θα πάρουν ποτέ έστω μια ηρωική απόφαση…
…Αυτοί οι κύριοι χειρίζονται και λαμβάνουν αποφάσεις, με μια ελαφρότητα συχνά απίστευτη, προβλήματα που και τα πιο μεγάλα μυαλά θάχαν πολύ να συλλογιστούν πάνω σ’ αυτά. Κι όμως τους βλέπεις να παίρνουν τα πιο σοβαρά ζητήματα, αυτά που κρίνουν την τύχη ενός κράτους, σαν μια παρτίδα χαρτοπαίγνιου κι όχι σαν το μέλλον της φυλής...
…Φτάνει να δεις μια και μόνη φορά, αυτούς τους λωποδύτες της πολιτικής να εκλιπαρούν με αγωνία κάθε φορά που θα πάρουν μια απόφαση, την έγκριση της πλειοψηφίας, για ν’ αποκτήσουν έτσι τους αναγκαίους «συν-ένοχους» και να μπορέσουν μετά σε κάθε περίπτωση, να πλύνουν τα χέρια τους από κάθε ευθύνη· ένας δίκαιος άνθρωπος, ένας τίμιος δεν θα αισθανθεί παρά αηδία κι απέχθεια μπροστά σε τέτοιες παρόμοιες μεθόδους πολιτικής πρακτικής. Αυτός που αρνείται να πάρει πάνω του τις προσωπικές ευθύνες για τις πράξεις του και που ζητεί πάντα να καλύπτεται, δεν είναι παρά ένας άθλιος δειλός…
…Η δυσκολία στο να επανορθώσεις με όλα τα μέσα ακόμα και με τα πιο σκληρά, μια εγκληματική κοινωνική κατάσταση, ολέθρια για ένα έθνος, δεν προέρχεται παρά μόνο αν διστάσεις ως προς τις αιτίες. Και διστάζουν εκείνοι που ποτέ δεν ένοιωσαν το συναίσθημα της σωτηρίας, που δεν ένοιωσαν βαθειά εντός τους ότι μπορεί να είναι κι οι ίδιοι υπεύθυνοι για τη διαφθορά της τάξης τους. Αυτός ο δισταγμός παραλύει κάθε σταθερή απόφαση για δράση· δεν ξέρουν τίποτ’ άλλο παρά να επιφέρουν χλιαρές μεταρρυθμίσεις και μόνο όσες είναι απαραίτητες για την προσωρινή διατήρηση της ομαλότητας. Αλλά τα πράγματα κι η εποχή δε θάχουν πάντα αυτό το φαντασμαγορικό χρώμα. Θάρθει μια μέρα που η συνείδηση της ευθύνης με την ανάγκη της εσωτερικής γαλήνης, θα διασκορπίσει αλύπητα και θα ξεριζώσει την παράσιτη βλάστηση και την ήρα από το σιτάρι…
…Για τη μεταβολή ενός λαού σε έθνος προϋποτίθεται η δημιουργία κατάλληλων υγιεινών συνθηκών διαμονής απαραίτητων για την εκπαίδευση του ατόμου. Μόνο όποιος μάθει, στο σπίτι ή στο σχολείο να εκτιμά το μεγαλείο της χώρας του στον φιλολογικό, στον οικονομικό και προπάντων στον πολιτικό τομέα, μόνον αυτός θα μπορέσει να αισθανθεί - και θα την αισθανθεί – την περηφάνεια ότι ανήκει σ’ αυτή τη χώρα. Αγωνιζόμαστε γι αυτό που αγαπάμε· αγαπάμε ότι εκτιμούμε· και για να εκτιμήσουμε κάτι πρέπει τουλάχιστον να το ξέρουμε…
…Όταν οι ανάξιοι υπεύθυνοι, αισθάνονται αποξενωμένοι από την εθνική συνείδηση και παρεμποδίζουν την φυσική και ηθική υγεία μιας τάξης, με την αδιαφορία ή την αδηφαγία τους, είναι το ίδιο σαν να στρέφονται κατά του έθνους…
…Όταν η κυβέρνηση οδηγεί έναν λαό στην καταστροφή απ’ όλους τους δρόμους, η επανάσταση αποτελεί όχι πια δικαίωμα των πολιτών αλλά καθήκον…
…Όταν η φυλή κινδυνεύει ν’ απωθηθεί ή να εξαφανιστεί, το ζήτημα της νομιμότητας δεν παίζει παρά δευτερεύοντα ρόλο. Σ’ αυτές τις περιστάσεις δεν παίζει κανένα ρόλο αν το δικαίωμα της ύπαρξης κατακτάται με νόμιμα μέσα· το ένστικτο αυτοσυντήρησης των καταπιεζομένων θα είναι πάντα η μεγαλύτερή τους δικαιολογία για έναν αγώνα με όλα τα μέσα…
…Όποιος δεν είναι έτοιμος να πολεμήσει για την ύπαρξή του, ή δεν είναι ικανός να το κάνει, είναι κιόλας προδιαγεγραμμένος ο χαμός του απ’ την αιώνια και δίκαια Θεία Πρόνοια…
…Αν ο αγώνας για την επικράτηση μιας φιλοσοφικής θεωρίας δεν κατευθύνεται από ήρωες έτοιμους να θυσιαστούν, σε λίγο δεν θα βρίσκεται ούτε κι οπαδός που να τολμά να αντιμετωπίσει το θάνατο. Όποιος αγωνίζεται να σώσει μόνο τη δική του υπόσταση δεν διαθέτει παρά λίγο μόνο δυναμικό για τους άλλους…
…Ένα κίνημα που ξεκινάει για ν’ ανέβει ψηλά, πρέπει πάντα να φροντίζει ώστε να μη χάσει ποτέ την επαφή με το λαό. Πρέπει να εξετάζει κάθε ζήτημα που θ’ ανακύψει κάτω απ’ αυτή την άποψη και να προσανατολίζει πάντα προς τα εκεί τις αποφάσεις του. Πρέπει κατόπιν ν’ αποφύγει κάθε τι που μπορεί ν’ απομακρύνει ή ν’ αδυνατίσει αυτούς τους δεσμούς του και τις δυνατότητές του πάνω στις μάζες, όχι για λόγους «δημαγωγικούς», αλλά κατανοώντας βαθειά πως καμιά μεγάλη ιδέα, όσο ιερή και υψηλή αν φαίνεται, δεν μπορεί να γίνει πράξη χωρίς την δύναμη των λαϊκών μαζών…
Αδόλφος Χίτλερ
- - -
«Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση.» του Ερνστ ΡαιμΑπόσπασμα από το βιβλίο του :«Η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση και τα Τάγματα Εφόδου.»
Από το blog ΦΑΙΟΚΟΚΚΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ http://faiokokkinometwpo.blogspot.com
Η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση σημαίνει ρήξη με τις αντιλήψεις της μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Η Γαλλική Επανάσταση εξήρε τον ατομισμό σαν κάτι ιερό και άθικτο και , για να τον επιβάλει , διακήρυξε πως όλοι έχουν ίσα δικαιώματα και πως όλες οι γνώμες είναι ισότιμες , ενώ αναγνώριζε μόνο μια ανώτερη αρχή , την οποία μάλιστα περιέβαλλε με θεϊκές τιμές : τον ορθολογισμό.Η φανφάρα «ελευθερία - ισότης - αδελφότης» υψώθηκε θριαμβευτικά σαν αετός πάνω από τους πολιτισμένους λαούς και κατέκτησε τον κόσμο. Στη δυτική δημοκρατία , οι αντιλήψεις της Γαλλικής Επανάστασης βρήκαν την πολιτική τους έκφραση. Και σήμερα, μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας μένει προσκολλημένο στη δυτική δημοκρατία , σύμφωνα με την αρχή της αδράνειας , όπως αυτή εκδηλώνεται στις αντιλήψεις της μάζας…
Αντιλαμβανόμαστε την επανάσταση με την ευρύτερη και βαθύτερη έννοιά της. Επανάσταση δεν είναι μια αλληλουχία βίαιων γεγονότων. Επανάσταση είναι η καθολική ρήξη μιας εποχής και ενός λαού με όσα προηγήθηκαν , είναι ο μετασχηματισμός της λαϊκής σκέψης - είναι η εμφάνιση μιας νέας κοσμοθεωρίας.Αυτές οι επαναστάσεις , οι κοσμοθεωρητικές επαναστάσεις, έχουν πάντα δίκιο. Διότι , δια του ηθικού δικαιώματος και του δυναμισμού μιας νέας βούλησης , υπερνικούν μια παλιά , κουρασμένη και σαπισμένη αρχή. Τα όποια κεκτημένα του παρελθόντος δεν θεμελιώνουν κανένα δικαίωμα και , οπωσδήποτε , κανένα προνόμιο , εάν δεν έχουν τη δύναμη από μόνα τους να κατοχυρώσουν τη θέση τους.
Επομένως, μια κοσμοθεωρία χάνει την καθολική της ισχύ, εάν δεν έχει την εσωτερική ζωτική δύναμη , που θα της επιτρέψει να κρατήσει μαγνητισμένους τους πιστούς της , αποτρέποντας έτσι την εμφάνιση μιας νέας βούλησης και μιας νέας νοοτροπίας. Αυτό δεν συνεπάγεται ότι οι αρχές μιας ηττημένης ή έστω υποχωρούσας κοσμοθεωρίας είναι λαθεμένες. Σαφώς και ήταν σωστές , τον καιρό που θριάμβευαν. Μάλιστα , μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν δίπλα και κάτω από τις εκδηλώσεις μιας νέας εποχής και του κόσμου των ιδεών της. Χάνουν όμως το προνόμιο της επιβολής του στίγματός τους στη νέα εποχή….
Ερνστ Ραιμ
- - -
…Τίποτε δεν είναι πιο αυτονόητο από το ότι η κρίση την οποία διερχόμαστε σήμερα, είναι αναγκαστικά και κρίση της Ατομικιστικής Φιλοσοφίας. Και όπως η ίδια η ζωή δημιουργεί νέους προσανατολισμούς, απομακρύνεται από τη θεοποίηση του ατόμου και ωθείται προς την Κοινότητα, το ίδιο πρέπει να συμβεί και στον πνευματικό βίο γενικότερα και στη Φιλοσοφία ειδικότερα, εάν βέβαια αυτή θέλει να συνεχίσει να υπάρχει και στη νέα ζωή…
…Εννοιολογικά, ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από το ότι ζει σε Κοινότητα με τους άλλους, και η ζωή του εκτυλίσσεται μόνο μέσα στους κόλπους της Κοινότητος…
…Τα πραγματικά δεδομένα που βρίσκουμε στον κόσμο δεν είναι άτομα-άνθρωποι, αλλά φυλές, λαοί, έθνη. Ο άνθρωπος ως άτομο είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας των Φυσικών Επιστημών. Αντικείμενο γνώσης, όμως, των Πνευματικών Επιστημών είναι μόνο ως μέλος μιας Κοινότητος μέσα στην οποία η ζωή του γίνεται πράξη και αναπτύσσεται πρακτικά…
…Η καθολική σκέψη τοποθετεί ως ανώτατη αρχή την Κοινότητα με τον ίδιο τρόπο που ο Εθνικοσοσιαλισμός θεωρεί όχι το άτομο ή την ανθρωπότητα αλλά το λαό ως το μόνο οργανικό σύνολο που υπάρχει στην πραγματικότητα…
…η ανάπτυξη των δημιουργικών δυνάμεων και αξιών της προσωπικότητος μέσα στην Κοινότητα και προς όφελος της Κοινότητος, είναι το εξέχον ουσιώδες χαρακτηριστικό της εθνικοσοσιαλιστικής ιδέας…
…η φυσική ελευθερία είναι η ελευθερία της προσωπικότητος του δημιουργικού για την κοινότητα ανθρώπου. Αυτήν την μοναδική αληθινή έννοια της ελευθερίας την είχε διδάξει ο Αριστοτέλης, ο οποίος αναγνώριζε την ελευθερία μόνο στο δημιουργικό άνθρωπο. Δημιουργικός μπορεί να είναι μόνο εκείνος, ο οποίος έχει συνείδηση των καθηκόντων του απέναντι στην κοινότητα, και ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτά. Γι’ αυτό και η έννοια της ελευθερίας προϋποθέτει δέσμευση προς την Κοινότητα. Όποιος διαθέτει αυτό το αίσθημα της Κοινότητος και αναγνωρίζει τους ηθικούς του δεσμούς μ’ αυτήν, αυτός είναι ελεύθερος και αισθάνεται και τον εαυτό του ελεύθερο, γιατί η ελεύθερή του δράση δεν μπορεί ποτέ να κατευθύνεται εναντίον των κανόνων της Κοινότητος, αλλά βρίσκεται σε αρμονία μ’ αυτούς…
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ - Dr Otto Dietrich
____
Βιβλία για τον Εθνικοσοσιαλισμό σε ηλεκτρονική μορφή:
Το βιβλίο «Ο αγών μου» Τ1. του Αδόλφου Χίτλερ:
http://rapidshare.com/files/156380960/Adolf_Hitler_-_O_Agon_mou_I.pdf
Το βιβλίο «Ο αγών μου» Τ2. του Αδόλφου Χίτλερ:
http://rapidshare.com/files/156385868/Adolf_Hitler_-_O_Agon_mou_II.pdf
Το βιβλίο «Οι φιλοσοφικές βάσεις του Εθνικοσοσιαλισμού» του Otto Dietrich:
http://rapidshare.com/files/121692553/Otto_Dietrich_-_Oi_Filosofikes_Vaseis_tou_Ethnikososialismou.pdf
Τα βιβλία ανάρτησε η ιστοσελίδα http://www.espolegion.blogspot.com/
απ’ όπου τα ανάκτησε το blog ΑΡΧΕΙΟ.
